Fanney - 01.12.1905, Síða 26

Fanney - 01.12.1905, Síða 26
Þrjár bernskuminningar. Minnið cr cins og hulin lind, sem sá einn fær af drukkið, sem veit hvar hún er. É H virðasi endur- niinningar bernsku- áranna vera eins og huldar lindir, sem inaður bergir af.á elliárunum. Ég ætla því að segja ykkur frá þremur atvikum frá barnæsku minni, og mér væri það mikil gleði, ef þið vilduð liugsa ofur- lítið um þau, því þó þau í fljótu bragði virðist lítilijörleg, þá eru þau þó endurskin löngu liðinna æfistunda, þegar breinleiki og sakleysi riktu í hjarta mínu. En nú skuluð þið taka eftir! Þegar ég var svolítill dreng- hnokki, eitthvað 5 ára gamall, dvaldi ég hjá föðurforeldrum mínmn á Suður-Jótlandi og var afi minn þar preslur. Sökum þess að ég var eini sonarsonur hans hafði hann mig i helzt lil miklu eftirlæti, — lét alt eftir mér. Amma mín þar á móti fór iniklu hyggilegar með mig. Hún kendi mér fyrst að þekkja himnaföð- urinn. Já, ég man hve hrifinn ég varð al' frásögn hennar um Paradísargarðinn og þá sælu er þar væri. Hvern sunnudag, þeg- ar afi prédikaði, fór ég með ömmu í kirlcju, eftir að hafa staðið við einn gluggann á ]iresls- setrinu meðan kirkjufölkið var að koma og heilsað hvérjum sem fram hjá gekk. Sunnudag einn var ali ekki lieima, eða liann var sjúkur það man ég ekki glögt — nema það var ókunnur prestur, sem prédikaði i kirkjunni og talaði einkum mikið um, að við ættuin að vera iðin og áframhaldssöm, því annars ættum við ekki sk.il- ið að i'á neitt að borða. Hann talaði víst margt fleira fallegt, en eftirþessu man ég bezt. Þegar guðsþjónustunni var lokið, og ganga skyldi lil mið- degisverðar á prestsetrinu, var mín saknað. Amma og íleiri fóru að leita og kálla í trjá- garðinum og víðar, sérstaklega í kringuin tvær stórar tjarnir, er þar voru (ég held það liafi verið í þeim krókódílar), en alt var árangurslaust. Fleiri komu i leitina. Maturinn beið og var orðinn kaldur —- alt var í upp- námi. Loks datt einhverjum í hug að gá inn í matjurtagarðinn og fann mig þar stritandi í svita míns andlitis; ég var að velta við moldinni með stórri skóflu, sem ég réði ekkert við. Þegar ég var spurður að, því ég ynni svo ákaft, gaf ég það svar, að presturinn hefði talað um í kirkj-

x

Fanney

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fanney
https://timarit.is/publication/463

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.