Fanney - 01.12.1905, Qupperneq 39

F A N N E Y.
35
hvnð ofurlítið xit af stefnunni--
og rann beint ofan í lindina,
sem neyzluvatnið var tekið úr.
Ég skreið nú fljótl upp úr og
stóð organdi á bakkanum, nieð-
an niesla vatnið rann niður úr
fötunum inínuin. ()g |)óll ég
vissi, á hverju ég átli von, þeg-
ar ég' kæmi heim, liafði ég þó
ekki önnnr úrræði.
Nú, ég var nú ekki ílengdur,
þótt merkilegl væri, heldur bara
luiðskammaður. Svo var ég
ritinn úr bleytúnni og lálinn fá
þurrar nærbuxur, en cngar lnix-
ur og enga sokka eða skó og
skipað að hj'rast uj>p í rúms-
horni, þangað lil ég fengi að
fara í spnrifölin.
Að hýrasl berfællur og á brók-
inni u|)|) í rúmsborni all húmið
ytir það var hegningin. IJá
iiefði þó verið skárra að vera
ílengdur ofurlítið.
Jæja, ég sal nú þarna i hnypri
langa stund og var að hugsa
um jólin. Allar þær kynjasögur,
seui ég hafði heyrt í sambandi
við þau, runnu nú meira og
minna skýrar fram í liuga mín-
um. Jólasveinasögurnar voru
nii orðnar svo gamlar, að ég
kunni þær allar utan að og
tautaði lyrir munni mérvísuna:
Jólasveinar einn og átta
ofan komu af fmllunum;
I fvrra kvöld, þá för að nálta,
þeir fundu hann Jón á Völlunum.
En ísleif liillu þeir utan gátta
og ællliðu að færa lianntrölIunum.
Eg vissi, að einn og álta voru
níu, og hafði heyit, að fyrsti
jólasveinninn kæmi níu nóttum
fyrir jól, og svo einn á hverju
kvöldi til jóla; nú lilutu þeir
allir að vera komnir.
Mér var nú raunar ekkert illa
við jólasveinana; en þó vissi ég
að þeir höfðu það til að vera
gletnir; enda komu þeir ofan af
fjöllunum; og fyrst þeir höfðu
það til að ráðast á fullorðna
menn, eins og 1. d. Isleif þenn-
an, og ætla að færa hann tröll-
ununi, þá lá það i augum uppi,
að það gat verið annað en
gaman fyrir börn að verða á
vegi þeirra.
Og þó langaði mig svo fjarska
mikið til að sjá þá, en það
liafði ekki lánast enn þá.
Svo voru heilmargar sögur
um Grýlu, sem voru settar í
samhand við jólin, l. d. vísan:
Grýla kallar á hörnin sín
þegar lnin fer að sjóða
lil jóla.
Komið þið hingað öll til mín:
Leppur,Skrej)pur,Lápur, Skrápur
Langléggur og Leiðinda-Skjóða,
Völudallur og Bjóla.
lin einhver fullorðinn hafði sagt
mér, að Grýla væri ekki lil og
allar sögurnar um hana tóm
villeysa, og ég trúði því.
En svo voru fleiri sögur
hundnar við jólin, og þær sum-
ar alvarlegar. Éæi' voru sumar
i sögunum, sem verið var að
lesa upphátt í baðstofunni á