Prestafélagsritið - 01.01.1924, Qupperneq 48

44
Sigurður P. Síverfsen:
Prestafélagsrifið.
Heppilegf hefir það einnig reynst, að hafa fundi og félags-
skap, sem sérstaklega er ætlað körlum og konum, hverju
kyni fyrir sig. Byggist það á þeirri staðreynd, að vænlegast
til áhrifa sé, að talað sé á nokkuð annan veg til karla en
kvenna, og eins á hinu, hve heppilegt sé að skifta kirkjulegu
viðfangsefnunum, eftir því, hvort kynið sé betur fallið til að
fullnægja þeim. Hefir víða af þessum ástæðum myndast tví-
skift starfsemi innan safnaðanna, annars vegar félagsskapur
til kristilegra áhrifa á karlmenn, en hins vegar félagsskapur,
sem aðallega er ætlaður giftum konum, og nefnist mæðrafé-
lög. Hvor félagsskapurinn fyrir sig hefir fundarhöld og sam-
komur og gefur út blöð til þess að vinna málefnum sínum
gagn, og starfar á margan annan hátt, eftir því sem tilhagar
á hverjum stað og hentast þykir eftir aðstæðum.
Trúboðsáhugi Englendinga er alþektur og trúboðsstarfsemi
þeirra meðal ekki kristinna þjóða merkilega víðtæk, en ekki
er síður athyglisverður sá áhugi, sem fjöldamargir kirkjunnar
menn hafa sýnt á því að ná með boðskap kristindómsins til
þeirra landa sinna, sem gerst hafa honum fráhverfir eða fallið
hafa í synd og spillingu.
Einn af slíkum eldheitum áhugamönnum var biskupinn j. E.
Watts-Ditchfield í Chelmsford á Suður-Englandi, sem dó í sumar
meðan eg dvaldi á Englandi. Las eg um hann í einu Lundúna-
blaðanna, er hann var nýlátinn. Lýsti blaðið honum á þá leið,
að þar ætti enska þjóðin á bak að sjá kristnum áhugamanni
og mannvini, sem hefði sýnt það með allri framkomu sinni
sem prestur í Lundúnaborg og síðar sem biskup, að hans
heifasta þrá hafi verið að leiða mannssálir til Krists. Segir
blaðið meðal annars frá því, hvernig hann hafi unnið konu
eina fyrir málefni kristindómsins með því að tala um fyrir
henni hvað oftir annað, án þess að gefast upp. Konan tók
fortölum hans vel, en breytti í engu framferði sínu. Þá heim-
sólti prestur hana tvisvar sama daginn. Bauð hann henni í
fyrra skiftið að koma á kristilega samkomu, sem halda átti
þá um kvöldið, og lofaði hún því. En hann var hræddur um,
að lítið yrði úr efndum hjá konunni fremur en endranær og