Nýjar kvöldvökur - 01.07.1908, Blaðsíða 8

152
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
honum í fyrra skiftið. Nú stóð þar við hæginda-
stólinn breiður grindapaltur af tré, mannshæð-
arhár, og stóð á honum skygð látúnsstöng;
á stönginni héngu nokkrir silfurlampar í röð;
ljós loguðu á lömpunum og sást dauflega fyr-
ir blárri lofthvelfingunni og loftbrúninni með
gyltu kúlunum við skin þeirra. Rrent var þar
inni: Símonídes, Ester og Ilderim. Rau horfðu
stöðugt á Ben Húr, en hann gekk inn á mitt
gólfið, og leit sitt upp á hvern spurnaraugum.
Hvað vildu þau honum? Kom hann þar til
vina eða óvina?
»Sonur Húrs!« — Ben Húr leit til þess er
talað hafði. — «Sonur Húrs» tók Símonídes
upp með þungri áherzlu, »Drottinn guð feðra
vorra gefi þér frið — þess er þér óskað af
mér og mínum.»
Símonídes sat í hægindastól sínum. Ef litið
var á þetta einkennilega höfuð, og þetta fölva,
rösklega andlit, gleymdist það alveg hver ör-
kumlamaður hann var. Eins og þá stóð var
blíður hátíðablær í augunum hans svörtu undir
hvítu augabrúnunum. Hann spenti greipar fram-
an á brjóstum sér.
Ben Húr svaraði með mikilli geðshræringu:
«Eg tek kveðju þinni, Símonídes, og óska þér
sama friðar — sem sonur getur óskað föður.
Aðeins bið eg þig um eitt — lát engan mis-
skilning eiga sér stað á milii okkar.»
Símonídes lét hendurnar falla niður á ábreið-
una og sagði við Ester: »Færðu herra þínum
og mínum sæti, dóttir mín.«
Hún sókti lágstól og stóð svo kyr, roðnaði
við og rendi augunum frá Símonídesi til Ben
Húrs. Enginn vildi segja hvar setja skyldi Iág-
stólinn; það benti á, að vilji húsbóndans átti að
ráða. En svo gekk Ben Húr fram eitt fótmál,
tók lágstólinn frá Ester og setti liann viðfætur
Símonídesi. »Leyf méraðsetjasthérna» sagði hann.
Augu hans og Esterar mættust. Og hann
las í augum hennar ad hún var honum þakk-
lát, og hún las í augunt hans að hann var
nærgætinn og lotningarfuliur. Símonídes kink-
aði kolli, og sýndi með því ánægju sína.
»Ester, barn mitt«, sagði hann svo, «komdu
með skjölin». Hún fór og tók þau út úr skáp
í veggnum, og færði honum þau.
»Þú sagðir sönn orð sonur Húrs« bætti
hann svo við, »það má enginn misskilningur
vera okkar á milli. Hér hefi eg gert skýrslu,
þar sem þú munt finna alt það. er þarf til þess
að við skiljum hver annan. Ættarhöfðinginn
þekkir skjölin; hanu er hér sem vottur. Viltu
lesa þau nú þegar?»
«Eg vildi heldur ef það þreytti þig ekki,
að þú segðir mér efnið« sagði Ben Húr:
«Ester, stattu hérna við hliðina á mér, og
réttu mér skjölin blað fyrir blað, svo að þau
ruglist ekki». Hún gerði svo. »Lítt’á« hélthann
áfram, hérna er skrá yfir það, sem eg bjargaði
úr klótn Rómverja af fé föður þíns, innieiguir
hans í Alexatidríu, Damaskus, Kartagó, Valensiu
og öðrum verzlunarborgum. Það eru 120 tal-
entur* í Gyðingapeningum.« Hann rétti Ester
skjalið og lét rétta sér annaðnýtt, «Eg verzlaði
peningum þessum, og hér eru skýrslur um
það, sem eg hefi grætt á þeim.« Hann ias
u;»p marga liði, og svo upphæðir þær, setn
hann átti fastar í skipum, vörum, úlföldum,
hestum, innieignum o. s. frv. «Alt saman er
það 523 talentur, og ef það er lagt við stofn-
féð, sonur Húrs, er það 673 talentur — mik-
ill auður,«
Hann tók öll skjölin, og vafði þeim sam-
an’, netna eitt sent hann skildi eftir, og rétti
það Ben Húr. »Þú ert nú flestum mönnum
auðugri nú,« sagði hann »og þú getur kom-
ið öllu í verk sem þú vilt« •
Ben Húr var staðinn upp. «Alt þetta» sagði
hann'j «er mér eins og ijós af himnum á þess-
ari löngu nótt, sem mér hefir fundizt að aldrei
ætlaði að taka enda. Eg lofa drottinn, því að
hann hefir ekki slept hendi sinni af mér, og
þakka þér, Sítnonides, fyrir það að þú varst
trúr mér og mínum. En það, sem mér ber að gera,
Símonídes, er þetta: Þessar 120 talentur, sem
faðir minn átti, skalt þú greiða mér aftur. Alt hitt,
skip, vörur, úlfaldar, hestar og peningar, eins
og það var hér skrásett, er þín eign, og verður
*) Ein talenía er um 3600 kr.