Nýjar kvöldvökur - 01.07.1908, Blaðsíða 10

154
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
mitt, og er að öllu upp á aðra kominn, eg
varð aldrei fyrir tjóni af undirmönnum mín-
um. Höfuðskepnurnar þjónuðu mér, og undir-
menn mínir voru mér trúir«.
KRað er undravert« svaraði Ben Húr.
«Já, undravert er það — guðs gjöf er það.
Og eg spurði sjálfan mig: hvað vill guð gera
með þessari gjöf? því að guðs ráðstafanir
stefna að vissu takmarki. Lengi velti eg þessu
fyrir mér, og beið eftir opinberun. Guðs veg-
ir eru ekki vorir vegir, og það eru stundum
heilar aldir milli þess, að vart vcrður við fóta-
tak hans á jörðunni. Rá . . . ja, þú hefir tal-
að sjálfur við Baltazar . . . er ekki svo?»
«Jú, og heyrt alla sögu hans.»
»Sjá þú, herra, þegar eg heyrði sögu hans,
fanst mér eg skilja hana. Þegar konungurinn
kemur, verður hann vinum horfinn, snauð-
ur, fylgdarlaus, borgalaus, kastalalaus. Ríkið
þarf að endurreisa — Róm verður að kollvarpa.
Og þú, minn ungi herra, stendur nú í broddi
lífsins, vopnum vanur, og með afarauð að baki
þér—— —sér þú nú ekki, hvaða verkefni drott-
inn leggur upp í hendurnar á þér? getur noklc-
ur maður verið fæddur til meira ágætis?«
«En ríkið — ríkið, sem á að stofna« sagði
Ben Húr með ákafa, «BaItazar segir að það
verði á sálum manna.»
Símonídes hafði hlotið sinn skerf af drambi
Gyðinga. Hann glotti hæðilega og svaraði:
<Baltazar hefir séð furðulega hluti, og þegar
hann talar um þá, beygi eg mitt höfuð og
trúi. En liann er Mizraims (Egyftalands) mað-
ur, ekki svo mikið sem að hann hafi tekið
Gyðingatrú, svo að það er harðla ólíklegt að
hann sé sérlega mikið inni í ráðstöfunum guðs
með ísraelsþjóð. Spámennirnir voru gæddir
speki af himnum, engu síður en hann. Þeir
hafa verið margir, en hann er einn. Og Jehóva
er æ og að eilífu hinn sami. Eg trúi á spá-
mennina. Ester, færðu mér lögmálið.*
Ester sótti stranga nokkura; voru þeir vafð-
ir innan í dökkbrúnt Ifn, og markað fornlegu
Ietri. Símonídes tók strangana, einn eftir ann-
an, og las upp úr þeim.
«Er það hæfa að hafna vitnisburði heillar
þjóðar?» sagði hann. «Og hvort sem þú fer
lengra eða skemra: hver sá, sem gerir bæn
I sína í musterinu, eða etur af páskalambinu,
mun svara þér, að það ríki, sem Messías á að
stofna fyrir oss, á að verða ríki af þessum
heimi, eins og ríki Davíðs föður vors var. Hvað-
an höfum vér allir þá trú? Frá vorum helgu
mönnum, frá spámönnunum og prédikurunum
alt í frá elztu tímum og þangað til nú. Heyr-
ið sálmaskáldið: aReir skulu boða dýrð [þíns
ríkis, og segja frá valdi þínu, og kunngera
mannanna börnum dýrð og ágæti ríkis þíns.»
Eða far til Esra, hins síðara Mósis, og spurðu
hver sé ljónið með mannsröddinni, sem talar
til arnarins —það er að segja til Rómar: «F*ú
hefir elskað lýgina, og yfirbugað bæi hinna
starfsömu, og kollvarpað múrum þeirra, þótt
þeir gerðu ekkert ilt. Vík því burtu héð-
an, svo að jörðin megi lifna og lyfta sér
UPP> °S Ireysta á réttlæti hans og miskunsemi,
sem hana hefir skapað. Og örninn sást eigi
framar.»
Svona hélt hann áfram að lesa upp; hann
las úr Jesaja, Mika, Jeremía og Daníel, öllfyr-
irheitin um Messías og ríki hans, og um það,
hvernig hann kæmi fátækur og ríðandi á ösnu
.... «Nú, nú, Ben Húr» sagði hann svo,
«trúir þú nú, og viltu þjóna þessum Gyðinga
konungi ?»
< Pjóna?» svaraði Ben Húr, »með hverjuni
hvítingi, sem eg hefi ráð á, — með síðasta blóð-
dropa æða minna. En . . . hersveitir Rómverja
----eg þekki þær, eg hefi lifað með þeim.»
«Pú verður foringi fyrir hersveitum kon■
ungsins» svaraði Símouídes, «og þú fær milj-
ónir, til þess að velja úr menn þeirra. Lít að
eins í kringumþig. Vér erum fæddir undir fót-
um Egyftalands, og undir ánauðarok Rómverja.
Teldu þá, ef þú getur, hina trúuðu, sem bíða
út um víða veröld eftir því að æpt sé: «Til
tjalda þinna, ísraelsþjóð. í Persalandi, Egyfa*
landi, Afríku, við strendur Spánar, í Grikklandi,
já, innan hinna blóðötuðu borgarveggja Róm-
ar, í öræfunum, og austur við Kaspíhaf bíða