Nýjar kvöldvökur - 01.07.1949, Síða 31

N. Kv.
SUMARFERÐIR Á ÍSLANDI 1881
101
brot þeirra, svo að nú voru þau frjáls á ný.
Dvöldust þau síðan nyrðra í ró og næði og
fullum friði. En s\ o var það einn t'agran síð-
sumardag, er sólin skein í lieiði, að Eyvind-
ur segir við konu sína:
„Fagurt er á fjöllunum núna!“
„Við skulurn þá fara og litast um þar
efra,“ segir konan.
Síðan lögðu þau af stað upp eftir hlíðinni
og inn á heiðarnar bæði saman. Og það var
í síðasta sinn, sem Eyvindur og kona hans
sáust á lífi. Er þau komu ekki aftur næstu
daga, var farið að leita þeirra, og fundust
þau bæði dáin inni á heiðum. Héldu þau
bæði dauðahaldi í fjallasauð, sem þau höfðu
stolið, og lá hann dauður á milli þeirra.“
„Jæja, Zoega,“ sagði eg. „Þetta er þá saga
Fjalla-Eyvindar!“
„Já, herra, þannig segir sagan frá nema að
hann var fátæklingum ntjög góður; hann gaf
þeim oft kindur ,en rændi þá aldrei.“
„Eyvindur virðist þá liafa verið íslenzkur
Hrói Höttur, og hefur sennilega — eins og
sú virðulega persóna — látið vera að stela frá
fátæklingum, þar eð þar var fátt eitt til
fanga. Og sennilega hafa aðvaranir fátækra
vina lians orðið honum frekar til bjargar en
„handahlaup“ hans, sem íslendingar virð-
ast almennt leggja svo mikinn trúnað á. En
kofarústir lians og beinahrúgurnar bera þess
órækan vott, að hér hefur verið búið. Og af-
skekktari stað og hagkvæmari til frjálsra
fanga hefði Eyvindur tæplega getað fund-
ið....“
(Framhald).
Guy de Maupassant:
Hann myrti foreldra sína.
SÉRA R. M. JÓNSSON ÞÝDDI.
(Það var glæpur samkvæmt lögunum, en
dró ekki almenningsálitiðogréttlætistilfinn-
ingin úr þeim glæp eða mildaði hann, er
málavextir voru vel athugaðir?)
Sakverjandi Iiafði byggt vörn sína á því.
að augnabliksvitfirring hlyti að hafa gripið
sakborninginn. Hvernig var unnt að gera
sér glæpinn skiljanlegan á annan hátt en
þann, að hann hlyti að hafa verið drýgður
í örvitaæði?
Upp úr Signufljóti höfðu verið dregin tvö
lík samantengd, af manni og konu. Þau
þekktust strax. Það voru rík hjón og vel
metin, st ona miðaldra eða vel það, en höfðu
þó eigi veriðgift nema rúmt ár. Konan hafði
áður verið gift og hafði hún lifað þrjú ár
sem ekkja, áður en hún giftist í annað sinn.
Enginn vissi til að þau hjón ættu neina
óvini eða hatursmenn, og engu hafði verið
af þeirn stolið. Það sannaðist við nánari at-
hugun, að þau höfðu verið slegin í rot eða
til dapða með einhverju járnáhaldi, og síðan
hafði þeim vafalaust verið varpað í fljótið.
Við nánari rannsókn þessa máls kom ekk-
ert það í ljós, er bent gæti á, hver væri morð-
inginn. Það var því rétt að því komið, að
málið yrði látið niður falla, sem eitt af þeim
morðum, er aldrei fást neinar ábyggilegar
upplýsingar um, þegar ungur og rösklegur
liúsgagnasmiður gaf sig fram, og kvaðst vera