Nýjar kvöldvökur - 01.07.1949, Blaðsíða 20

90
BJÖRN JÓNSSON MATHEWS
N.-KV.
líka 4 börn á lífi, 2 drengi og 2 stúlkur. Öll
eru þessi börn sérlega efnileg og vel gefin.
Björn á einnig tvær dætur: Stefanía Margrét
fógift og barnlaus), hefur unnið í mörg ár
hjá T. Eaton stórkaupmanni í Winnipeg,
og liefur þar yfirumsjón í stórri söludeild.
Aðalbjörg Guðrún er gift hérlendum járn-
brautarstjóra, er William Lochard lieitir
ébarnlaus). Yngstur barna þeirra var Guð-
mundur, sá er áður er getið að drukknaði
í Winnipegvatni.
Það var seint í júlí á síðastl. ári að hingað
bárust allmörg bréf frá leiðandi rriönnum í
Oak Point. Okkur gömlu sveitungum
Björns var boðið í gulll)rúðkaup þeiira
Guðrúnar og Björns Mathews. Margir
sátu það boð, þrátt fyrir rniklar annir um
það leiti. Samsætið fór vel fram og var vel
stjórnað. Mátti á öllu sjá, að þar fylgdi hug-
ur liendi og orðum, og að þessi hjón höfðu
unnið sér sömu vinsældir og álit þar eins og
meðan þau dvöldu hjá okkur. Þau voru
bæði hraustleg og glaðleg og mátti sjá að
þau kunnu vel að meta heiður þann og vin-
semd, sem þeim var sýnd.
Svo leið rúmur mánuður. — Þá barst okk-
ur aftur bréf, frá sömu mönnum. — Þá var
okkur boðið að fylgja Birni til grafar. —
Hann hafði orðið bráðkvaddur úti fyrir
húsi sínu.
Útför Björns fór fram frá Oak Point 8.
september 1948. Líkið var flutt til Winni-
peg og jarðað þar, því að þar hafði Jón, fað-
ir Björns, keypt grafreit handa fjölskyldu
sinni fyrir mörgum árum, þegar synir hans
drukknuðu í Manitobavatni. En þá var eng-
inn grafreitur í byggðinni. Síðan hafa allir,
er dáið hafa hér af ættingjum Jóns, verið
grafnir í þessum grafreit. —■ Það hefði mátt
rita langt mál um Björn Mathews og störf
lians, en eg er ekki fær um það. Hér verður
því staðar numið. Eg vona þó aðþeir, erþetta
ágrip lesa, fái rétta hugmynd um dugnað
Iians og mannkosti. Eg hef verið fjölorður
um ætt hans, sérstaklega Möðrudalsættina.
vegna þess, að í þeirri ætt hafa verið stærri
og hreinræktaðri mannkostir en í öðrum
ættum, sem eg hef jrekkt. Sú ætt er sérstak-
lega talin frá Jóni Sigurðssyni frá Teigi, er
fyrstur varð sjálfseignarbóndi í Möðrudal,
eftir að hann keypti jörðina 1798. Eftir það
bjuggu afkomendur hans á jörðinni og áttu
hana í nær 100 ár. Þeim liefur verið lýst svo
hér að framan, að kalla má, að sti lýsing hafi
átt við þá alla. Einkenni þeirra eru í stuttu
máli þessi: Höfðingsskapur, hjálpsemi,
drenglyndi og dugnaður. Hver sem er vel
að þessum kostum búinn, hann þarf ekki
meiri mannkosti. Þessir mundu fela í sér
marga smærri mannkosti, sem flestir mundu
verða að láta sér nægja. Þeir mundu líka
hylja fjölda af smærri yfirsjónum. sem verða
meðalmönnum erfiðar. Björn Mathews var
enginn meðalmaður. Hann var mikilmenni.
Hann „var maður hátt og lágt“, eins og
skáldið kvað.
Vogar, 27. febrúar 1949.
Guðm. Jónsson frá Húsey.
Upplendingasaga.
Einu sinni voru Upplendingar á sjó og
reru með landi fram. Er þeir urðu þreyttir,
lögðu þeir að landi upp undir hamar, þar
sem var dálítill klettaskúti í sjávarborði, og
var þar logn og ládeyða. Er þeir höfðu hvílt
sig um hríð, hafði flætt allmikið, svo að nú
tók hnífillinn á bátnum upp undir berg-
sylluna og skorðaðist jiar. Kallar þá einn
j)eirra til hinna og segir: ,,Æ, komið J)ið nú
og hjálpið mér að lyfta klettinum af bátn-
um!“