Nýjar kvöldvökur - 01.07.1949, Blaðsíða 29

N. Kv.
HANN KUNNI TÖKIN
99
Er liann hefur lýst skemmtilega ferðinni
yfir Hvítá, heldur hann áfram ferðasögu
sinni á þessa leið:
,,.... Er við nálguðumst Hruna og sáum
til bæjar, birti upp og gerði glaða sólskin og
fegursta veður. Framundan okkur blöstu við
oss grænar engjar, þar sem karlar og konur
kepptust við heyskapinn. Heyiðum við
suma syngja við vinnu sína. Og er eg sam-
tímis sá litlu sveitakirkjuna rétt framundan.
ienaðinn á beit í ásunum, og nautgripi niðri
í dalnum, virtist mér allt þetta svo dásam-
lega hrífandi mynd af friðsælu sveitalífi, að
eg hef tæplega fegurri augum litið; og allt
umhverfið grænt og grasi vafið virtist and-
mæla kröftuglega því öfugmæli, að land
þetta skuli vera nefnt jafn fjarstæðu og
kuldalegu nafni sem Island!"
Þar eð veður var svo gott, og enn langt til
kvölds, ákváðu þeir félagar að lialda áfram
að Þjórsárholti, en þar var ferjustaður á
Þjórsá. Á leiðinni komu þeir að fjárskilarétt
Hreppamanna, og verður hún Coles allyæki-
legt umræðuefni. Lýsir hann réttinni allná-
kvæmlega og sýnir teikningu af henni og
skýrir síðan furðulega vel frá fjárhirðingu
yfirleitt, frá vori til hausts, ásamt fjallgöng-
unr og fjárskilum o. s. frv.
Að Þjórsárholti komu þeir kl. 8 síðdegis.
Gufubaðið i Þjórsárholti.
Eftir að hafa tjaldað á hagkvæmum bletti
fór Coles að leita að sjálfgerðu gulubaði
skammt frá bænum. Segist honum svo frá:
„Eg hafði fengið slæman hósta, rétt áður
en eo- fór að heiman, 02; hafði liann versnað
á ferðinni, o<>- svo var e°' einnig tekinn að fá
slæm gigtarflog af því að liggja i tjaldi á
kaldri jörð við ónógan aðbúnað. Og er
fylgdarmaður minn minntist á bað þetta,
ásetti eg mér að reyna lækningamátt þess.“
Coles fann brátt kofann skammt frá bæn-
um. Var þetta lélegur torfkofi og lítill, um
6x3 fet að innanmáli og 4 fet á hæð. Hafði
kofinn verið byggður yfir mjóa sprungu í
klöpp eða klettabungu, og streymdi gufan
þar upp tir. Fjöl eða bekkur til að sitja á lá
þvert ylir sprunguna. Segir nú mr. Coles frá:
„Eg afklæddi mig nú í snatri og smaug
inn um gat það, er dyr átti að heita, og settist
á fjölina rétt uppi yfir sprungunni. Inni var
kolniðamyrkur, og hvæsið og skvampið í
hvernum minnti mig óskemmtilega á gosin
í Strokk! Eg var samt ákveðinn í aðreyna til
þrautar mátt hversins og sat sem fastast, unz
eg var nærri því soðinn í mauk, flýtti mér
síðan í fötin og hljóp sem fætur toguðu Iieim
aftur að tjaldi. Þar beið mín ágætur kvöld-
verður, kaffi, lambasteik og skyr, og gerði
eg því öllu góð skil. — Síðan vafði eg tepp-
um mínum vel utan um mig og sofnaði
fljótt og fast. Morguninn eftir var hóstinn
nærri horfinn, og þótt eg hefði áður öðru
hvoru verið tekinn að þjást af allslæmum
gigtarflogum, hef eg aldrei síðan fundið
minnsta snefil til þeirra. — Mér er sagt, að
þetta liafi aðeins verið hrein tilviljun; jæja,
við því hef eg ekki annað svar en það, að þá
hafi það verið blessunarrík tilviljun fyrir
mig!“
Hekluförin.
Daginn eltir var lagt snemrna af stað, og
hestarnir sundlagðir í Þjórsá. Vorkenndi
Coles þeim í ísköldu jökulfljótinu. Héldu
þeir síðan að Galtalæk, því að Jón, bóndi
J^ar, var fylgdarmaður ferðamanna á Heklu
um Jaessar mundir. Var liann fjarverandi um
daginn, og urðu J)eir að bíða hans til kvölds.
Gistu Jreir þar næstu nótt og áttu þar góða
nótt, segir Coles. Hefur liann teiknað ágæta
skýra ntynd af þessum velbyggða og reisu-
lega sveitabæ, og er hún í bókinni. Eru þar
í röð: Heygarður, smiðja, skemrna, baðstofa..
bæjardyr, gestastofa, og loks mjólkurbúr.
Að baki er allmikill heygarður. . . .
Morguninn eftir var lagt af stað í Heklu-
förina. Var riðið eins langt og fært var með
13*