Nýjar kvöldvökur - 15.05.1928, Síða 14

44
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
ingu. En Ægeon til hinn mestu undrunar,
neitaði hann að þekkja nokkuð til hans, og
það gat hann í rauninni með góðri sam-
visku, því að þessi Antipólus hafði ekki
sjeð föður sinn síðan þeir urðu viðskila
forðum í sjávarháskanum, en þá var Anti-
pólus í barnæsku. Veslings Ægeon reyndi
áranguralaust að sannfæra son sinn. Hjelt
hann að raunir sínar mundu hafa breytt
sjer svo mikið, að þess vegna þekti hann
sig ekki, eða þá að hann fyriryrði sig fyrir
að kannast við sig, þegar hann ætti í þess-
um hörmungum. Um leið og þessar alvar-
legu hugsanir þyrluðust um í huga hans,
kom abbadísin oghinn Antipólus og Drómió
út úr klaustrinu og hin undrandi Adriana
sá tvo Antipólusa og Drómióa standa fyrir
framan sig.
Nú voru öll ólukkans misgripin auðskil-
in. Þegar dómarinn sá tvo Antpólusa og
Drómióa, svona öldungis eins að útliti, þá
dró hann þá ályktun af þessum fyrirbrigð-
um, því að hann mintist sögunnar, sem
Ægeon hafði sagt honum um morguninn,
að þessir menn hlytu að vera synir Æge-
ons og þrælar þeirra. Og nú endaði saga
Ægeons með óvæntri gleði, þótt hann hefði
sagt honum hana um morguninn sorg-
mæddur og með dauðadóminn yfir höfði
sjer, sem framfylgdt skyldi fyrir sólsetur,
því að hin göfugmannlega abbadís kunn-
gerði það nú, að hún væri hin Iöngu horfna
eiginkona Ægeons og ástrík móðir Anti-
pólusanna. Pegar fiskimennirnir fóru burtu
með eldri tvíburann hennar og Drómió,
gekk hún í klaustur og vegna hinnar góðu
og göíugmannlegu framkomu hennar, var
hún að lokum gerð að abbadís klaustursins.
Hún rækti skyldur gestrisninnar við alla
ógæfusama gesti og hafði hún nú- óafvit-
andi verndað sinn eigin son.
Nú varð hinn mesti fagnaðarfundur milli
Iengi skildra foreldra og barna og þau
gleymdu í bili, að Ægeon var dæmdur til
dauða. En þegar þau fóru að átta sig,
bauð Antipólus frá Efasus dómaranum að
borga lausnargjaldið fyrir föður sinn, en
dómarinn náðaði Ægeon og vildi enga
peninga taka. Og hann fór með abbadís-
inni og hinum nýfundna eiginmanni henn-
ar og sonum inn í klaustrið til þess að
heyra þessa hamingjusömu fjölskyldu tala í
ró og næði um hin gleðilegu endalok
ógæfu sinnar.
Ekki má gleyma hinni einlægu gleði
Drómióanna. Þeir heilsuðust hjartanlega
og óskuðu hver öðrum til gæfu og gengis.
Hrósuðu hver öðrum fyrir fríðleik og fagra
framgöngu og þótti ákaflega gaman að sjá
sína eigin fallegu persónu sem í spegli í
fari hins. Adriana hafði lært svo mikið af
hinni góðu ráðstefnu við tengdamóður sína,
að hún ól aldrei framar órjettlátar getsakir
í brjósti sjer nje afbrýðissemi gegn bónda
sínum. Antipólus frá Sýrakúsa giftist hinni
fögru Lúciönu, systur konu bróður síns,
og hinn gamli og góði Ægeon lifði í mörg
ár hjer eftir og bjó í Efasus ásamt konu
sinni og sonum. En ekki komu öll þessi
vandræði algerlega í veg fyrir það, að í
framtíðinni kæmu ekki stöku sinnum fyrir
ný misgrip, en það varð aðeins til þess að
minna á liðin æfintýri, og allir hentu mikið
gaman að því, er ný misgrip bar að garði.
(íslenskað af J. R.)