Nýjar kvöldvökur - 15.05.1928, Qupperneq 20

50
NYJAR KVÖLDVÖKUR
fylla rúm hans, en nú, þegar jeg er fuilorð-
inn, vil jeg gjarnan vinna mannsverk. Pað
kostar mig styrjöld, en jeg skal vinna.«
Blake hlustaði með mikilli athygli á hina
flýtislegu og sundurlausu frásögn Martels
um hina huldu strauma í lífinu á Sikiley.
En hann gat varla trúað á þessa skýringu.
ÖIl kenningin um La Mafia virtist honum
í einu ruddaleg og leikhúskend.
>Og það hefir þegar verið drepinn mað-
ur, segir þú?« spurði hann.
»Já, jeg rak alla eftirlitsmenn burtu, sem
jeg vissi að voru Mafiosi. Það vakti eftir-
tekt, skal jeg segja þjer, og áhyggjur hjá
bændunum, sem elska mig, þrátt fyrir það,
að þeir hafa eigi sjeð mig síðan faðir minn
var drepinn. Auðvitað vöruðu þeir mig við
því, að halda svona fast við sjálfstæði mitt.«
»En Belisario Cardi?«
»Jeg hefi fengið brjef frá honum, sem her-
mennirnir hafa nú í höndum. Þess vegna
er vinur minn, óbersti Neri, kominn hingað
frá Messina.«
»Hvað stóð í því brjefi ?«
»Hann heimtaði háa fjárupphæð cg hót-
aði mjer bráðum bana, ef jeg neitaði að
borga. Það var undirritað Cardi. Hefði það
verið frá Narcone, hefði jeg ekki skeytt um
það, því að hann er ekkert annað en bú-
peningsþjófur. En Belisario Cardi! Vinur
minn! Þú skilur alls eigi þýðingu þess
nafns. Mjer þætti ilt að falla í hendur hans,
get jeg fullvissað þig um, og láta steikja á
mjer fætur mínar yfir hægum eldi —«
»Guð almáttugur!-« hrópaði Norvin og
þaut á fætur. »Þú álítur þó ekki, að hann
sje þeirrar tegundar?«
»Nú, en jeg held að hann sje ekki til,«
mælti greifinn við gest sinn. »Þetta er ein-
ungis nafn, sem er notað við þetta tæki-
færi.' En að því er refsingu snertir, þá er
þetta það minsfa, sem bíður mín, verði jeg
handtekinn.«
»Það er ómögulegt! Er þjer Ijóst, að nú
er 1886? Slíkir hlutir eru óhugsandi nú.
Á dögum föður þíns — ef til vill!«
»AH þetta er mögulegt á Sikiley,« mælti
Savigno brosandi. »Við erum einni öld á
eftir tímanum. En, caro mio, það er rangt
af mjer, að vera að segja þjer —«
»Nei, nei!«
»Það kemur ekkert fyrir mig, held jeg.
Jeg er ungur og ríkur og giftist eftir nokkra
daga. Þess vegna er ekkert eðlilegra en að
einn eða annar Mafioso reyni að gera mig
hræddan og noti sjer hið ægilega nafn
Cardis. Jeg er ókunnugur hjer í átthögum
mínum. Þegar jeg er orðinn kunnugri, skal
jeg sjá til þess, að þessar heimskulegu til-
raunir til fjárkúgunar hætti. Aðrir gósseig-
endur hafa haldið sjálfstæði sínu, svo að
jeg get einnig gert það. Því að óvinur, sem
ekki þorir að berjast opinberlega, er lydda
og jeg hefi rjettinn mín megin.«
»Mjer þykir vænt um að jeg kom. Mjer
þykir vænt um þann dag, er þú giftir þig
og ferð í brúðkaupsferð með konu þína.«
»Jeg var hræddur við að segja þjer þetta
af því að jeg óltaðist, að þú mundir teija,
að jeg hefði ekki haft rjett til að kalla þig
hingað á slíkum hættutímum.«
»Láttu ekki eins og þú sjert fábjáni,
Martel.«
»Þú ert Ameríkumaður. Þið lítið á málin
á ykkar sjerstaka hátt. Auðvitað, skyldi eitt-
hvað koma fyrir mig — ef ógæfan skyldi
dynja yfir fyrir brúðkaupið — —«
»Heyrðu! Sje nokkur minsta hætta á
ferðum, ættir þú að fara burtu, eins og síð-
ast,« mælti Norvin ákveðinn.
»Jeg er ekki barn lengur. Jeg gifti mig
í næstu viku. Ótemjur gætu eigi dregið
mig brott.«
»Þú gætir frestað giftingunni — skýrt
unnustu þinni frá, hvernig í öllu liggur —-«
»Þess þarf ekki; það er ekki nokkur ástæða
til ótta. En mjer þykir samt sem áður vænt
um, að þú ert þjer. Auðvitað á Margherita