Nýjar kvöldvökur - 01.07.1952, Blaðsíða 32

Nýjar kvöldvökur - 01.07.1952, Blaðsíða 32
110 SVEINN SKYTTA N. Kv.. þinni, vina litla,“ sagði Ib. „Hinn strangi herra þarna telur, að það muni ekki takast, en það held ég nú samt, ef vina litla vill að- eins færa lienni þennan miða.“ Körbitz liafði staldrað við og heyrt, hvað Ib sagði við þernuna. Og Ib hafði verið svo ákveðinn í tali, að riddarann tók að gruna margt. Þernan leit glaðlega til varðstjórans og fór síðan inn aftur. Körbitz fór á eftir henni. „Bíddu olurlítið!' ‘sagði Körbitz, er þau kornu inn í hallarganginn. „Veslings varð- stjórinn þarf svo endilega að ná tali af ung- frúnni, að ég vil gjarnan hjálpa honum. Fáðu mér þetta bænarbréf hans, svo skal ég fara með það. Svo máttu eiga þessa skildinga í staðinn!“ Þernan fékk Körbitz bréfið og tók við silfurskildingnum og laut niður og kyssti kápuflík lians. Síðan livarf hún á brott. Riddarinn gekk út í gluggaskot eitt og opn- aði bréfið. Hann rak upp lágt undrunaróp og brosti sigri hrósandi og lymskulega. Síð- an gekk hann með bréfið inn til Júlíu. Ib glotti í laumi og hugsaði með sér: „Nú heldur sá þýzki náungi, að hann geti leikið á mig, hann talar við stúlkuna og les bréfið, en ég var við þessu búinn og lét hana því fá bréf, sem við átti.“ Körbitz kom brátt aftur og liafði sett upp mjög alúðlegan svip, er hann sagði við Ib: „Þú getur komið með mér, varðstjóri! Ég skal fylgja þér inn til ungfrúarinnar. Ég er búinn að leggja þér liðsyrði við hana.“ Körbitz opnaði fyrir honum inn í næsta herbergi. Þegar á leiðinni inn fann Ib til kvíða og lmgleysis. Og er hann sá Júlíu Parsberg, leit hann niður og horfði feimnis- lega á tíglótt gólfið. Hann kiknaði í herðum og varð allur fyrirferðarminni frammi fyrir þessari fölu og grannvöxnu hirðmey, sem náði varla með höfuðið upp yfir bakið á stóra eikarstólnum, sent hún sat í úti við gluggann. „Náðuga ungfrú!" sagði Ib hikandi, en rnundi þó eftir að halda liatti sínum þannig,. að hin glæsilega hegrafjöður væri sýnileg. „Þér þekkið mig víst ekki aftur?“ „Nei, vinur minn!“ svaraði Júlía. „Ég lief breytzt nokkuð í útliti og einkum þó í klæðaburði, síðan ég kom hingað í höll- ina í fyrsta sinn. Þá kom ég með systur mína Önnu Maríu og leiddi hana hingað inn, sök- um þess að hin sæla frú Kristín, móðir yðar, vildi að Anna yrði þerna yðar og hét oss því hátíðlega að reynast henni náðug húsfrú." Er svo langt var komið, þagnaði Ib og tók andann á lofti og varð orðavant. „Nú jæja,“ mælti Júlía, — eruð þér ef til vill þeirrar skoðunar, að við höfum ekki haldið heit þetta?“ „O jú, að vísu — á yðar hátt,“ mælti Ib. „Anna María var hér látin giftast Sveini Gjönge. Ég þarf víst ekki að skýra frá, hvernig það skeði, og hvers vegna þetta slys vildi til.“ „Slys segið þér?“ mælti Júlía. „Já, yður er þetta sjálfsagt bezt kunnugt. Ég kom og sótti systur mína hingað í höll- ina, og það var ekki eins léttbært og í fyrra skiptið. Hingað kom hún glöð og ánægð og vongóð um framtíð sína, ég setti rautt krít- arstrik í bitann heima hjá okkur til minn- ingar um þann dag. En héðan fór hún harm- þrungin og grátandi.“ „Þú settir þá sennilega aftur strik í bit- ann heima,“ sagði Júlía. „Nei! Þann atburð skrifaði ég í hjarta mér.“ „En hvers vegna ertu að segja mér allt þetta? Líður Önnu illa, á hún við skort að búa, og hvernig gæti ég hjálpað henni?“ „Já, víst líður henni illa,“ svaraði Ib og andvarpaði. „En úr því getur enginn niann- legur máttur bætt, böl sitt verður hún að bera, unz liún verður lögð undir græna torfu. Þér grétuð sáran, þegar Anna fór héðan og mæltuð á þessa leið: — „Æ, Anna mín góða, komi einhvern tíma að því, að ég verði þess megnug að endurgjalda þér eða

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.