Nýjar kvöldvökur - 01.05.1960, Síða 18

72
SÍRA SIGTRYGGUR GUÐLAUGSSON
N. Kv.
liæfur gáfumaður og gæddur ríkri list-
lineigð, hafði yndi af skáldskap og var sjálf-
ur vel skáldmæltur, þótt hann héldi því lítt
á lofti. Skap hans var mikið og heitt, en vel
tamið. Sjálfur taldi hann, að skap sitt hefði
valdið sér örðugleikum, en ekki urðum við
nemendur hans varir við það, að ég hygg.
En síra Sigtryggur var maður, sem hafði
kjark til að viðurkenna veikleika sinn, ná
tökum á honum og beygja sig í auðmýkt og
lotningu fyrir guði sínum. Myndi þar ekki
vera ástæðan fyrir því, að ævistarf hans varð
'svo mikið og heilladrjúgt?
Séra Sigtryggur var uppalinn við kröpp
kjör og mundi vel hörðu árin eftir 1880, er
hrossleggir, sem legið höfðu úti á hlöðu,
voru til miðdegisverðar og síld, þurrkuð í
flekk, ásamt mjólkursopa, var höfð til matar
dögum saman. Sú reynsla varð lionum dýr-
mætur skóli. Þá lærði hann að meta efnisleg
verðmæti, enda var hann bæði sparneytinn
og hagsýnn í hvívetna. Hann þótti stundum
nokkuð kröfuharður, en mest lreimtaði
hann af sjálfum sér.
Öll eyðsla í þágu skaðnautna var honum
andstæð. Þess vegna var hann bindindis-
maður alla ævi. Síra Sigtryggur var búmað-
ur góður og virtist oft geta gert mikið úr
litlu með liagsýni, verklagni og dugnaði, því
að hann var verkmaður góður að hverju
sem hann gekk. Ég vann stundum með hon-
um á æskuárum mínum og dáðist að hon-
um, hvort sem hann vann við moldarverk
í Skrúð eða skrautmálaði hliðið þar. Ég hef
fáa menn þekkt jafn fjölhæfa.
Síra Sigtryggur var skemmtilegur í við-
ræðum og ákaflega fróður um margt. Oft
var hann spaugsamur og glaðvær, en gætti
jafnan hófs. Með honum — og þeim Núps-
bræðrum — var jafnan gott að vera. Þeirrar
ánægju naut ég um nokkur ár sem lieimilis-
maður á Núpi.
Ekki má gleymast hér að minnast þess,
hve síra Sigtryggur unni Dýrafirði og vildi
heill hans í öllu. Hann var jafntryggur son-
ur hans og ættbyggðar sinnar. Hann orti
kvæði um Dýrafjörð og samdi lag við, því
að hann vildi, að Dýrafjörður ætti sinn eig-
in söng. Hann átti frumkvæði að því á fyrstu
árum Núpsskóla, að Guðmundur skólaskáld
orti kvæði það um Dýrafjörð, sem oftast er
sungið.
Síra Sigtryggur var ágætlega ritfær og rit-
aði margar greinar í blöð og tímarit. Sumar
ræður lians og fyrirlestrar liafa verið sér-
prentaðar. Eru rit hans talin í Guðfræðinga-
talinu og því sleppt liér. Hann var ræðu-
maður góður, rökfastur og mjög áheyrileg-
ur. Hann var ágætur íslenzkumaður og
vandaði málfar sitt mjög bæði í ræðu ogriti,
en fór ekki alltaf alfaraleiðir í þeim efnum.
Síðustu árin.
Síra Sigtryggur var yfirleitt heilsugóður
um ævina, en síðustu árin var liann sjóndap-
ur mjög og lieyrn tekin að bila. En sannar
fregnir hef ég af því, að liann gat slegið gras-
blett í Skráð 95 ára gamall, og síðasta sum-
arið, sem hann lifði, mun hann hafa getað
gengið fram í reitinn, sem var hans óskabarn
og aðalstarf hans tvo síðustu áratugina, eftir
að liann lét af prestskap, að vinna að þessum
reit. En jafnframt var framtíð reitsins hon-
um mikið áhyggjuefni síðustu árin. Hann
takli óvissu ríkjandi í því efni. Er til ræki-
leg ritgerð eftir hann um það mál, sem verð-
ur ef til vill birt síðar og því sleppt hér. En
nú hefur skólanefnd Núpsskóla tekið málið
að sér, og verður að álíta, að þar með sé mál-
ið leyst og framtíð Skrúðs tryggð. Annað
væri ósamboðið minningu síra Sigtryggs.
Síra Sigtryggi var sýndur margs konar
sómi á efri árum, sem skylt var. Alþingi
veitti honum heiðurslaun, liann var sæmd-
ur riddarakrossi Fálkaorðunnar 1930, og
brjóstmynd af honum var gerð og gefin
skólanum. Myndina gerði gamall nemandi
Núpsskóla, Kristinn Pétursson mynd-
höggvari. Sóknarbörnin gáfu þeim hjónum
raflýsingu í íbúðarhúsið, samsæti voru liakl-
in honum til heiðurs o. fl.
Andlegum kröftum hélt síra Sigtryggur