Nýjar kvöldvökur - 01.05.1960, Qupperneq 50

& «
l SJÁLFSÆVISAGA *
J5. jg
^ Jónasar Jónassonar frá Hofdölum
a «
*M&yt*#*M*MVt*M*M ANNAR ÞÁTTUR 'ál Uí ' 2 Vál U* 'ú< U* U* 'ál
Ólafur, mótbýlismaður pabba, náði aldrei
heilsu eftir mislingana. Upp úr þeim
fékk hann brjóstveiki — líklega berkla.
Hjarði hann fram á síðari hluta vetrar, en
svo var hans saga öll. Björg, ekkja Ólafs,
sagði því lausri jörðinni að sínum hluta.
Sótti þá Sigfús Dagsson, er síðar bjó alllengi
í Ásgeirsbrekku, mjög fast að fá Tyrfings-
staði, held ég að hann liafi þá keypt jörð-
ina, en pabbi livorki haft treystu né getu
að hlaupa í kapp við Sigfús, sem á þeim
árum var uppgangs- og gróðamaður, en
allra manna harðskeyttastur að etja við. Ég
Iield að foreldrum mínum hafi liðið sæmi-
lega á Tyrfingsstöðum og eitthvað fjölgaði
kindum þeirra þar, en ekki var hrosseignin
mikii, ein rauð hryssa og kýrin var ein.
Pabbi leitaði víða eftir jarðnæði og fékk
loks Úlfsstaða'kot í Blönduhfjð til ábúðar.
Sár var skilnaður okkar Arnljóts. Man ég
enn er ég var reiddur organdi í brott, en
hann stóð skælandi eftir, undir bæjarveggn-
um. Þetta sama vor fór Björg móðir hans
til Ameríku með hann. F.n ótrúlega lengi
tregaði ég Arnljót, sjö missira stubburinn,
og heimtaði að komast til hans, eftir því
sem mamma sagði mér síðar.
Úlfsstaðakot er hjáleiga frá Úlfsstöðum
og stendur kotið nær fjallinu, og lítið eitt
utar en höfuðbólið.
Á þessum tímum, er nú um ræðir, var
Ulfsstaðakot rýrðar býli. Túnkraginn var
allur einn þúfnakargi og stóðu stórir stein-
ar upp úr sverðinum ofan við bæinn, mun
heimatúnið hafa gefið af sér rúmt kýrfóð-
ur. Fjárhús stóðu téði spöl suður frá bæn-
um, og var dálítill töðuvöllur kringum þau,
var þar mikið greiðfærara en heima. Út-
Iieysslægjur voru sýnu meiri og betri en tún-
in. Kotið átti engjaspildu niður að Héraðs
vötnum, og var neðri hluti hennar vel gras-
gefinn, en þýfður, eins og víða i Blöndu-
lilíð. Nú er þessi teigur að verða sífelldur
töðuvöllur og er ánægjulegt yfir hann að
líta. Einnig er búið að skipta um nafn á
býlinu og heitir það nú Sunnuhvoll.
Eins og líkum lætur voru byggingar lield-
ur litlar og lágkúrulegar á kotinu, þegar
við komurn þangað. Baðstofan átti að heita
þiljuð í kring, en moldargölf var í henni.
Eg vil geta þess, að kominn var ég á fjórt-
ánda ár er ég átti heima í húsi með fjala-
gólfi.
Um.þetta leyti bjó að Úlfsstöðum Bene-
dikt Kristjánsson, var hann leiguliði en átti
Úlfsstaðakot. Kona hans hét Ásdís Hall-
grímsdóttir, gæða kona. Benedikt hafði um
skeið verið Norðurlandspóstur, hann var
rnaður harðger og ekki við alþýðuskap,
greindur var hann, las mikið og átti gott
bókasafn, kynnist ég því síðar. Benedikt
rak allstórt bú á Úlfsstöðum, enda er jörðin
gæðamikil. Hann hafði 7—8 nautgripi, þar
af 4—5 kýr mjólkandi, og þótti það mikið á
þeim árum. Hálft Úlfsstaðakot nytjaði
Benedikt sjálfur fyrsta árið er við vorum
þar, en næsta ár byggði hann hálflenduna
Jóhanni Tómassyni, er síðar .bjó að Staðar-
tungu í Hörgárdal norður. Jóhann var þá
nýgiftur, röskleika maður og glaðsinna.