Tjaldbúðin - 01.01.1902, Blaðsíða 32

30
Síra Magnús varð prestur í Nýja íslandi
sumarið 1887. Brátt varð hann mjög vinsæll í
nýlendunni og þótti betri ræðumaður en aðrir
prestar kirkjufjelagsins. í fyrstu studdi hann
kirkjufjelagið af alefii. En eptir kirkjuþing 1888
varð breyting á þessu. Hann fjekk óbeit á »upp-
blásturskenningunni*, og honum geðjaðist eigi að
því, að blöð kirkjufjelagsins (»Lögberg« og »Sam-
einingin«) fluttu sí og æ níð um ísland og ámæli
um íslendinga á íslandi. Auk þess fannst honuni
og söfnuðum hans málum Ný-íslendinga of lítill
gaumur gefinn á kirkjuþingunum t. d. málinu um
»skifting kirkjufjelagsins í deildir«. Af þessum og
ýmsum öðrum orsökum óx og þroskaðist í Nýja ís-
landi gömul og ný óvild til forseta kirkjufjelagsins.
Síra Magnús mætti eigi á kirkjuþingi 1889. Og
söfnuðir hans sendu aðeins 2 erindsreka. Kirkju-
þingið veitti bæði síra Magnúsi og söfnuðum hans
þungar ávítur fyrir þetta. í aprílmánuði 1890
fór forsetinn til Nýja íslands til að troða illsakir
við síra Magnús. Við þessa ferð fór allt sam-
lyndi alveg út um þúfur. Það lenti í harðorðri
ritdeilu rjett á eptir heimkomu forsetans til Winni-
peg (»Tjaldbuðin« V. bls 38) Reyndar var sett
sætt á milli síra Jóns og síra Magnúsar á kirkju-
þinginu 1890. En.friður sá var aðeins ofan á.
Menn skildu sáttir að kalla. Eptir kirkjuþing
þetta einsettu Ný-íslendingar sjer að ganga úr