Sjómannadagsblaðið - 04.06.1939, Blaðsíða 60

24
SJÖMANNADAGSBLAÐIÐ
Slysavarnafélagið og starfsemi þess.
Eftir JÓN E. BERGSVEINSSON.
Eins og kunnugt er, hefir Slysavarnafélag ís-
lands nú starfað í rúm 11 ár.
Störfin hafa miðað að því, eins og lög félags-
ins ákveða, að sporna við sjóslysum, drukkn-
unum og öðrum slysum, og vinna að því, að
hjálp sé fyrir hendi handa þeim, sem lenda
kunna í sjávarháska. Til þessa hefir félagið not-
ið stuðnings marga velviljaðra karla, kvenna og
stofnana. Pyrir það fé, sem inn hefir komið,
hafa verið keypt björgunartæki og þeim komið
fyrir á 36 stöðum víðsvegar um land. Það hefir
látið smíða björgunarskip, SÆBJÖRGU, sem er
ætlað það sérstaka hlutverk, að vera fiskiflot-
anum og fleiri skipum til öryggis, hjálpar og
aðstoðar, eftir því sem unnt er og við verður
komið. Pélagið á þátt í því, að drukknanatala
sjómanna hér við land hefir lækkað úr 70,2 að
meðaltali á ári, sem hún var á tímabilinu 1880
til 1928, og niður í 44,3, sem meðaltal drukkn-
aðra hefir reynzt síðustu 11 árin.
Með komu björgunarskipsins SÆBJÖRG á
öndverðu árinu 1938, hófst nýr þáttur í starf-
semi félagsins. Það má segja, að með komu
skipsins færði félagið starfsemina út fyrir land-
steinana. Útkoman á þessari starfsemi má eftir
atvikum teljast viðunandi, það sem af er. Á
árinu 1938 dró skipið 8 báta að landi, sem voru
með bilaðar vélar, eða ósjálfbjarga á annan
hátt, og voru skipshafnir þessarra báta samtals
72 menn. Það sem af er þessu ári hefir skipið
dregið að landi eða milh hafna 20 báta, sem
hafa verið með bilaðar vélar eða ósjálfbjarga
á annan hátt og hefir áhöfn þessarra báta sam-
tals verið 148 manns. Auk þess veitti hún skip-
brotsmönnum af togaranum „Hannes ráðherra“
mikilsverða aðstoð, þegar togarinn strandaði
við Kjalarnesstanga 14. febrúar s.l., en þeir
voru 18 að tölu.
Aðstoð skipsins við fiskiflotann á að geta haft
áhrif á útgjöld vátryggingarfélaganna, þannig
að útgjöld þeirra minnki frá því, sem verið hefir.
Sömuleiðis á starfsemin að geta sparað slysa-
og líftryggingarfélögunum útgjöld þeirra í
tryggingarbótum.
Félagsstarfsemin á að geta orðið öllum til
hagsmuna, beint eða óbeint, enda er það vilji
félagsstjórnarinnar og tilgangurinn með starf-
seminni.
Við strendur landsins eru víða stór svæði illa
eða jafnvel óuppmæld og það í námunda við
helztu fiskimiðin, eins og allur austurhluti Faxa-
flóa — fram undan Mýrum —. Sama mál er
að gegna um Breiðafjörð innanverðan og að
miklu leyti Húnaflóa og firðina, sem inn úr hon-
um liggja. Allir þessir staðir eru í námunda við
aflasæl fiskimið, og því mikil öryggisráðstöfun
fyrir sjófarendur, og þá einkum fiskimennina,
að þessi svæði verði mæld upp og nákvæmlega
kortlögð hið allra fyrsta.
Til þessa starfs þarf hentugt skip. Björgun-
arskipið Sæbjörg er sérstaklega vel fallið til
þess að nota til þessarra uppmælingarstarfa,
enda vonast til þess, að ríkisstjórnin myndi
leigja skipið yfir þann tíma ársins, sem veðrátta
er hagstæðust og sízt þörf fyrir björgunarstörf.
Til fiskirannsókna mun skipið einnig vera vel
fallið á grunnsævi, og við öflun síldarátu og
svifdýra.
Það eru óteljandi verkefni handa Sæbjörgu,
sem vinna má á ódýrari og að ýmsu leyti hag-
kvæmari hátt, en með stærri og dýrari skipum.
Starfsemi félagsins er þess eðlis, að það á að
geta vænzt þess, að skip þess verði látið sitja
fyrir öðrum við þau störf, er nú hafa verið
nefnd. Almenningur væntir þess, að einhver ráð
verði fundin til þess að skipið verði látið vinna
að aðkallandi nauðsynjamálum sjávarútvegsins,
allt árið, meðan verkefnin óleystu eru jafnmörg
og hér á sér stað.
Félagið á að vera óskabam þjóðarinnar, ekki
aðeins fjöldans, sem hafa látið innrita sig sem
fasta félagsmenn og konur, heldur einnig þeirra,
sem með völdin fara og ráðstöfunarrétt hafa á
fé og framkvæmdum þess opinbera til hagsbóta