Sjómannadagsblaðið - 03.06.1945, Qupperneq 50

Norska víkingaskipið á heimssýningunni í Chicago 1893
Tilgangurinn með þeirri ferð var að færa
sönnur á að Leifur Eiríksson hefði fundið Am-
eríku og komizt yfir hafið á sams konar skipi.
Víkingaskip þetta var rétt eftirlíking af Gauks-
staðaskipinu og simíðað á skipasmíðastöð Chr.
Christensens í Sandefjord. Ole Wegger skipasmið-
ur í Framnesi ásamt Jensi Carlsen timbursmið
stjórnaði verkinu.
Skipshöfnin á skipinu yfir hafið var 12 manns
frá ýmsum stöðum í Noregi, en skipstjórinn var
Magnus Andersen.
Það þarf ekki nema, að líta á litlu eftirlíking-
una af Gauksstaðaskipinu hér á forngripasafn-
inu til að sjá, að forfeður vorir kunnu vel að
smíða falleg skip og rennileg til siglinga. Enda
sýndi þessi norski „Víkingur“ hvílkar gæða-
fleytur gömilu víkingaskipin höfðu verið bæði
sem siglarar og sjóskip. Á leiðinni yfir hafið náðu
þeir oft 11 mílna hraða í góðu leiði.
En auðvitað var ekki hægt að sigla svo langa
leið yfir opið haf án þess að lenda líka í honum
kröppum, þar sem hér var líka um opinn bát að
ræða. Það vildi því stundum ganga erfitt að hafa
undan með austurinn, og þótti þá gott ef hægt
var að hemja austurinn þannig, að hann næði
ekki nema undir þóftur.
Þegar „Víkingur11 kom til Bandarikjanna, fékk
hann furstalegar móttökur. Þá var hringt öllum
klukkum og blásið í allar flautur, en hljómsveitir
kváðu við í skipunum, sem þyrptust utan um
þetta fáséða aðkomuskip.
I New York dvöldu víkingarnir í 9 daga. Voru
skipverjar opiniberir gestir borgarinnar og veizla
tók við af veizlu, er haldnar voru þeim til heið-
urs, og hvar sem þeir komu á leið sinni til Chi-
cago, mættu þeim sömu móttökurnar. Við kom-
una til Chioago tók borgarstjórinn á móti þeim
og sæmdi skipverja lárviðarsveigum fyrir afrekið,
og undir dynjandi skothríð og fagnaðarlátum,
sem aldrei ætlaði að linna, sigldi víkingaskipið
inn á þá mestu heimssýningu, er þá hafði verið
haldin.
Sörlandet fyrir fullum seglum