Sjómannadagsblaðið - 06.06.1948, Blaðsíða 61

fá
Um
fiei
/
yuiislegt til dægrastyttingar. Fléttuðu skó úr gömlu
togi> gengu um gólf til skiftis eftir ákveðnum regl-
UtT>> spibðu á heimagerð spil og lásu gömul býzk
tlrriarit full af áróðri.
^iku síðar tilkynntu Þjóðverjarnir að við mundum
^ nýja félaga. Þetta reyndist rétt. Um eftirmiðdaginn
tok árásarskipið 1 skip í viðbót. Það voru ljótar að-
rir- Arásarskipið fór mjög nálægt fórnarlambinu
skaut á það með 6 þumlunga fallbyssum. 17 menn
etu lífið. Til að njósna um skip notuðu Þjóðverj-
^rnir Arados sjóflugvél. Geymdu þeir 'hana neðan
Pilja.
Um hvað var talað, og hvað hugsuðu mennP Auð-
''ttað um framtíðina, og hvernig þetta mundi enda.
10 höfðum heyrt sögur um svipaða atburði, og viss-
Urn marga Norðmenn, esm höfðu verið sendir
eim yfir Frakkland. En með hverjum deginum sem
eið Varð hlýrra og hlýrra, og við töldum víst að við
Vírum komnir fyrir Góðrarvonarhöfða. Japan hafði
Ai komið okkur í hug hingað til. Vonir okkar urðu
Ul bjartur þegar við komumst að því að við vor-
Urn staddir í Indlandshafi.
Svo einn góðan veðurdag tilkynntu Þjóðverjarnir:
” erið viðbúnir að yfirgefa skipið“. Við þurftum nú
^ . Ungan undirbúningstíma, en við urðum mjög
‘rvæntingarfullir, og allskonar orðrómur komst á
eik. Seint næstu nótt, eftir langan biðtíma voru
lr latnir á nokkurskonar gúmmífleka og drógu
otorbatar þá frá skipinu. Hver fleki tók um 30
^nn. Nokkru síðar klifruðum við upp skipshlið
reglulegs farþegaskips. Það hét Regensburg.
Uengirúm í.lestinni. Ekki jafn vistlegt og á árásar-
'Pmu því að hér var allt óhreint og andstyggilegt,
en maturinn var samskonar og áður. Vatnsskammt-
Urtnn var minni og því erfitt að halda sjál'fum sér
°S fötunum hreinum. En það var einn mikill mun-
Ul\ við fengum að vera uppi á þilfari allan daginn.
j.^rasarskipið fór nú burtu, en kom aftur að viku
mm með nýja veiði. Að þessu sinni var herfangið
enksr farþegaskip með um 400 manns innanborðs,
Par af 27 konur og börn, enskar og kínverskar. Þetta
k var látið í aðra lest en við vorum í. Ein konan
ndi barn daginn eftir að 'hertakan fór fram, en
? ic §ekk vel. Enska skipið var á leið frá Ástralíu til
^ e lands hlaðið matvörum, — maturinn varð nú betri
)a okkur, og smjör sást nú aftur á borðum. Konur
°§ börn fengu að heimsækja karlmennina uppi á þil-
arinu og dvelja þar 2 tíma daglega. Gerðum við
*■ sem unnt var til að gera þeim lífið sem léttast
°§ að skemmta börnunum. Nokkurum dögum síðar
sk
voru konur, börn og særðir fangar, ásamt nokkurum
enskum föngum öðrum, fluttir um borð í þriðja þýzka
skipið.
Hvernig okkur var innanbrjósts? Það var nú mis-
jafnt. Það var til dæmis niðurdrepandi að ‘horfa upp á
hvernig Þjóðverjum gekk allt að óskum, hina reglu-
legu samfundi skipanna og svo frv. Norðmennirnir
álitu að öllum viðskiftunum væri stjórnað frá Berlín
og færu þau fram á ultrastuttum bylgjum. David
Knudsen 'hafði mjög mikið að gera, því að hann var
eini fanginn sem kunni þýsku svo nokkru nam.
Hann var því sjálfkjörinn túlkur við öll möguleg
tækifæri. Fangavörðurinn „The prison officer", —
hafði t. d. verið á „Altmark" í Jössingfirði á sínum
tíma. Nú fyrst 'hafði maður nokkur kynni af Þjóð-
verjunum. Tveir þeirra 'höfðu verið á „Blúcher", þegar
honum var sökkt í Oslofirði 9. apríl, og varð þar gífur-
legt manntjón. Þeir héldu því fram, að ekki kæini til
mála að Þjóðverjarnir hefðu komið Norðmönnum að
óvörum, þeir hefði verið vel undirbúnir. Og Norð-
mennirnir brostu: „Nei, þá mundu Þjóðverjarnir hafa
fengið aðrar móttökur“.
Englendingarnir vissu hvar skip þeirra var þegar
það var hertekið, svo að nú vissum við nokkurn veg-
inn hvar við vorum staddir eða ca. 25 gr. S. 80 gr. A.
Tíminn var nú ekki eins lengi að líða og áður. Trú-
boðsprestur hélt biblíufyrirlestra fyrir okkur á hverj-
um degi, og við gerðum okkur fótbolta og lékum á
þilfarinu. David Knudsen fékk 2 nemendur í norsku,
annar þeirra var enskur major og læknir, hafði hann
strokið frá Singapoor eftir að borgin féll. Við kennsl-
una varð að notast við Toilet-pappír, annan pappír
var ekki að fá. Klæðaleysið fór nú að verða tilfinnan-
legt og var reynt að bæta úr því með að stafa saman
fötum úr mjölsekkjum og tvisti. Annar stýrimaður
okkar var sérstaklega laginn við þessa iðju. Á einni
flíkinni sem hann saumaði sér, stóð með stórum bók-
stöfum yfir þvert bakið: „Best Quality". Önnur flík
var skreytt með auglýsingu frá „Shanghai Flour Mills“.
Heilsufarið fór versnandi. Fjöldi litaðra manna var
um borð, bæði Kínverjar, Indverjar og Negrar. Margir
fengu kláða vegna vöntunar á vatni og sápu.
Var nú haldið gegnum Sunnudagssundið, milli
Súmatra og Java, áleiðis norður á bóginn. Það sást til
lands á bæði borð. Datt nokkurum í hug að strjúka?
Nei, alls ekki, engan fýsti í klær Japananna ef annars
væri nokkur kostur. Og þó að maður 'hefði viljað
strjúka, varð að vera einhver möguleiki á því að það
tækist.
12. júní komum við til Yokóhama. Hvítir menn og
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 41