Barnabók Unga Íslands - 01.01.1905, Síða 22

22
BARNAIiÓK
Þið þekkið öll vatnsmylnuna. Hún
er víða á bæjum. Spjöldin í möndl-
inuin (sívalningnum), sem nefndur
er karl, samsvara vængjunum á vind-
mylnunni.
Barnið:
»Gott áttu íiðrildið fleyga
frelsinu’ að uná;
liða á litskreyttmn vængjum
langt úl í geiminn.
Sitja á blikandi blómuni,
baða í rósum,
sjúga þar hunangið sæta
sólgeislum laugað.