Barnabók Unga Íslands - 01.01.1905, Qupperneq 34

BARS’AOBK
■M
»Komið þið, en þið megið að eins horfa
á þá, því að meðan þeir ern svona litlir,
þola þeir ekkert handkram«.
»Nei, en hvað þeir ern skrítnir! aum-
ingjarnir litlu!« sagði Þórður ogfóraðgæla
við þá og ætlaði að taka einn þeirra upp.
»Mundu, hvað jeg sagði þjer; þú’|mátt
alls ekki hreyíá við þeim, fyrri en þeir?eru
orðnir stórir og stálpaðir.
Greyin eru blind og geta enga björg
sjer veitt.
Þeir íá ekki sjónina fyr en að niu dög-
um liðnum.
Iki fara þeir líka að komast á fót og
leika sjer«.
»Má jeg þá skoða þá?«
»Já, ef þú ferð vel með þá og meiðir
þá ekki.
Líttu á, hversu þeir eru áfjáðir að sjúga
hana mömmu sína. En. þegar þeir missa
af spenanum, fara þeir að væla«.
»Nei, mamma! Snotra vefur sig ut-
an um þá og' sleikij- þarna llekkótta
hvolpinn«.
»Henni þykir vænt um hörnin sin,
greyinu.
Nú er hún búin að svæfa þau.
Við skulum uú lola þeim að sofa i náðum.