Sjómannadagsblaðið - 01.06.1981, Side 81

Geir Sigurðsson, skipstjórit
iHinni íslands
Geir Sigurðsson.
Góðir áheyrendur. Háttvirta
samkoma.
Ég hefi lofað að tala hér fáein
orð um fósturjörðina og íslensku
þjóðina.
Skáldin hafa lýst í ljóðum sín-
um fegurð landsins á umliðnum
árum eins og kunnugt er. Svo
kvað Jónas og er sagt að Konráð
Gíslason hafi dreymt þessa vísu
og Jónas gert svo kvæðið:
„Landið er fagurt og frítt
og fannhvítir jöklanna tindar,
himinninn heiður og blár
hafið er skínandi bjart.“
Með þessum bjartsýnu og
þróttmiklu hvatningarorðum lýsti
Jónas Hallgrímsson ættlandi voru
í hinu snjalla ættjarðarljóði er
hann orti fyrir hundrað árum. Og
— flutt í hófl að Hótel Borg sjómannadaginn 24/6 1939
vissulega getum við íslendingar
tekið af alhug undir þessi orð
skáldsins, er vér lítum yfir fóstur-
jörð vora og þær margvíslegu
andstas'ður ljóss og lita, er hvar-
vetna birtist sjónum vorum og vér
getum sannarlega minnst þessara
orða á þessum árstíma, sumarsins.
Því hvað gefur landi voru eins
fagran og bjartan svip og einmitt
sumarkoman, þegar allt þar er
lífsanda dregur tekur á sig nýjan
og fegurri búning? Slík umskipti
vekja hjá oss bjartsýni og glæða
hið innra með oss trúna og traust-
ið á land vort og þá möguleika
sem það býr ónpitanlega yfir.
Sumarið vekur einnig hjá oss
löngunina eftir því að kynnast
betur náttúrufegurð landsins en
vér höfum gert hingað til, sjá bet-
ur en áður stórbrotna náttúru þess
sem mótast hefur af völdum elds
og ísa og þá einnig löngun eftir því
að færa oss gæði landsins sem best
í nyt, svo að þessi orð Hannesar
Hafstein megi verða að veruleika:
„brauð veitir sonum móðurmold-
in frjóa, menningin vex í lundum
nýrra skóga“. Keppa að því að
sannur frelsis- og framfaratími
megi renna upp yfir fósturjörð
vorri í andlegu og efnalegu tilliti,
svo að við gætum með sanni sagt
að hér lifðu frjálsir menn í frjálsu
landi.
Margir hinna mætustu sona
fósturjarðarinnar hafa á liðnum
tímum fylkt sér undir merki
þeirra, er vilja stuðla að sönnum
þjóðþrifum og sannri farsæld
landi og lýðs.
Þegar Fjölnismenn hófu
endumýjunarstarf sitt með því að
benda þjóðinni á það, að hún
byggi í því landi, sem hefði í sér
fólgna stórfellda framfaramögu-
leika, hafði deyfð og drungi færst í
þjóðlíf vort íslendinga. Menn
höfðu misst trúna á gildi landsins,
andleg og efnaleg verðmæti, þann
stórfellda menningararf sem oss
hafði verið eftirskilinn. Þá var
það, að einn þessara framfara-
manna og brautryðjenda nýrra
hugsjóna skáldið og náttúrufræð-
ingurinn Jónas Hallgrímsson reis
upp í því skyni, að vekja til lífs þau
miklu menningarverðmæti sem
að miklu leyti lágu falin þjóðinni.
Hann benti þjóðinni á það, að enn
bíði hennar vorið, ef hún vilji að-
eins taka á móti því. — Veit þá
engi, að eyjan hvíta á sér enn vor,
ef fólkið þorir guði að treysta,
hlekki hrista, hlýða réttu fá góðs
að bíða?
Með öðrum orðum, þjóðlífs-
vorið sé framundan, aðeins ef allir
sannir íslendingar vilja taka
höndum saman um viðreisn lands
og þjóðar. Ennþá bíði ónumin
lönd og ótal verkefni þurfi úr-
lausnar við. Það er þessi sterka
þjóðræknisalda sem átti svo mik-
ilvægan og heilladrjúgan þátt í því
að hrinda af stað þeim mörgu
þjóðfélagsumbótum sem sigldu í
kjölfar þessarar hreyfingar.
Augu manna tóku nú að opnast
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 75