Gripla - 01.01.1980, Síða 154

EINN ATBURÐUR OG LEIÐSLA UM ÓDÁINSAKUR 149
hann fatækum monnum, þann þridja gaf hann til Clausturs, og þar vard 200
10 hann sialfur Mukur. Brædumer spurdu eftter huar hann hefdi vered
allann þann tyma. hann svaradi þeim. þa eg var andadur kom ad mier
hvitklæddur madur og sa leiddi mig, og so sem vid hpfdum leinge farid,
til nordur áttar, vard á vinstre h0nd | fyrer ockur dalur so breidur ad i26r
varla gat yfer sied, enn dyftt hannz vissa eg ei, 0dru meigenn var elldur
15 brennandi, enn 0dru meigenn reigennlegt fröst, enn J huorutveggia part
vom ander Syndugra manna, huorjar Jmest voru sendar ur fröstenu J
Elldenn eda ur Elldenu(m) J frösted, sem eg sá þessa hluti. þa hugda
eg ecki annad enn þad være, sialft helviti, og er hann leiddi mig leingra
tok, ad sortna vegurenn of miög, þottest eg vita, ad vid mundum nidur
20 styga, til hinna hrædilegustu hluta, og framm fyrer ockur syndest eim
hrædilegur pittur, af huorjum og hannz lógandi munnum vppgusu
ofurlegar eysur, enn adra stund svaladi þeim nidur, öþolannlegur odaun,
varp vpp af þessum ofne sa sem | allar alfur fyllti nálega og sem eg sa i26v
þessa ögurlega syn vard eg hræddare enn fra meigi seigia, og þa hvarf
25 mier minn leidtoge enn eg stod eftter á backanum eirnsamann, þa vard
eg ögurlega hræddur, og vissa eg ei huad eg skylldi til gióra, edur huórt
leiðr. úr 1. 33 svipan] í griporðinu eða öðru nafni boða á 126v er s tvíritað.
unam pauperibus distribuit, unam fratribus in monasterio contulit in
quo se monachum fecit. Sciscitantibus quid viderit hoc retulit: « Veste
et facie lucidus erat qui me ducebat. Euntibus nobis ad plagam aqui-
10 lonis erat a læva vallis immensæ profunditatis, nimiæ latitudinis, in-
finitæ longitudinis, cujus unum latus maximo incendio æstuabat, aliud
horribili frigore congelabat. In utraque parte animæ pœnis deficiebant,
quæ nunc de igne in frigus, nunc de gelu in flammas resiliebant. Hoc
viso cogitare cœpi hoc infernum esse, de cujus ineffabilibus pœnis me
15 sæpius contigit audire. Ductor autem meus respondit cogitationi meæ
dicens hoc infernum non esse. Ultra nobis progredientibus cœperunt
omnia ante nos obscurari, et nos per tetras tenebras quasi descendendo
ad ulteriora dilabi. Et ecce magnus puteus ante nos apparuit qui sul-
phurea volumina de flammivomo ore evomuit et rursus eadem retracta
20 absorbuit. Intolerabilis etiam fetor de illa fornace ascendebat qui omnia
in circuitu replebat. Tunc repente ductor meus disparuit et me in hoc
horrido spectaculo solum statuit. Cumque ibi pavidus ac tremens
starem, et quo gressum verterem vel quis finis expectaret ignorarem,