Eimreiðin - 01.04.1924, Síða 23

E|mreiðin
EINAR BENEDIKTSSON
151
að ágæta andlega krafta. En jafnframt því sem hann bendir
ffam til nýs uppgangstíma í andlegu þjóðlífi voru í langri
|ramtíð, gefur hann þjóðinni með list sinni og öruggu hvatn-
'ngu nýjan skilning og trú á hin sérstöku listaform yorrar
bióðlegu menningar. Hin myndauðuga frjóa tunga vor er
skáldmönnum vorum kjörið verkfæri til að skapa sígild lista-
verk — listaverk orðsins, í hinum goðbornu rúnum, en stíl-
^undnu norrænu óðformum. Þegar norræn menning hefur
Þfoskað til fulls öll sín efnisbundnu listaform, þá mun íslensk
°rðlist ein halda áfram að skapa ódauðlegar myndasmíðar
audans.
Snemma á þessu ári voru 25 ár liðin síðan fyrsta bók Ein-
ars Benediktssonar — Kvæði og sögur — kom fyrir sjónir
ulniennings. Þá þegar var sýnt, að list hans var mikillar nátt-
Uru. Eigi að síður var honum þá tekið sem fálegast. Helstu
t*löðin og helsta tímaritið þögðu. Onnur blöðin *— og eitt
oinkum — fluttu óvinsamlega dóma um bókina af litlum skiln-
ln9i. Matthías jochumsson einn ritaði um hana af skilningi og
ffamsýni, sem honum var verðug. »Sá tími mun koma«, segir
Hnn gamli skáldkonungur, »að honum mun verða skipað í
röð helstu skálda vorra í bundnu máli og óbundnu«.
Einar Benediktsson yfirgaf brátt hinn óbundna skáldstíl.
Þ° sýnir t. d. smámynd, er hann birti í Skírni fyrir nokkrum
arum og heitir Strætapentarinn, að hann mundi einnig þar
yera meistari, ef hann vildi.
— þú skildir, að orð er á Fslandi lil
um alt, sem er hugsað á jörðu.
Þannig yrkir hann til móður sinnar. Og hann hefur gert
eins mikið og nokkur einn maður til þess að sýna þau sann-
,ndi í list sinni. Og því kveður hann, meðal annars á íslensku
óðbornasta skáldverk Norðurlanda bókmenta, Pétur Gaut Ib-
sens, mjög merkiiega. — Almælt er, að fyrsta kvæði Einars
^enediktssonar sé Hvarf síra Odds á tAiklabæ. Getur verið
að það sé sögn ein. En hún er eigi að síður mjög merkileg.
Hún sýnir, að hann hefur staðið þjóðinni fyrir augum sem
sndlingur frá upphafi. Hann er stórmerkið í andlegri við-
burðasögu þjóðarinnar. Ekkert skáld okkar hefur farið jafn-
Slæsilega af stað og hann, stefnt hærra né haldið fastar stefnu.