Eimreiðin - 01.04.1924, Qupperneq 24

152
EINAR BENEDIKTSSON
EIMREIÐIM
í íyrstu bók hans koma í Ijós næsta glögglega þær skáld-
hugðir, sem jafnan síðan hafa markað ljóð hans dýpra, fastar
með hverri nýrri bók. Þannig er hann í margbreytni sinni
engum líkur nema sjálfum sér. Og þó hann yrki um himininn
og alt sem er undir himninum, þá er hann samt íslenskari i
list sinni en flest eða öll skáld okkar önnur. ísland og íslensk
náttúra, íslensk, norræn skapgerð og lífshorf, íslensk tunga,
fortíð og framtíð — það eru kærustu og frjóustu yrkis-
efni hans.
Um þær mundir er hann gaf út fyrstu bók sína, stóð um hann
styr allmikill. Hann var of frumlegur og ramur, of nýstárleg-
ur, of djarfur hugsjónamaður og hvass í máli, til þess að hafa
fylgi fjöldans. Hann átti snemma marga óvildarmenn og
nokkra aðdáendur. Þannig verður skiljanleg barátta sú, sem
síðan hefur staðið um nafn hans, hljóðlega lengstum, en jafnt
og þétt. Þeirri baráttu er langt frá lokið í raun enn, þótt
hann sé nú eftir tuttugu og fimm ár viðurkent höfuðskáld
hinnar íslensku þjóðar. Því miklu lengur verða hugsjónir hans
að rætast í vilja og hughorfi lýðsins.
— Ódýr sfrengur aldrei sleginn,
úö ei blandin lágri kend,
málsins glóð í minni brend,
máttur orðs og hugar veginn. — —
Þannig lýsir Einar Benediktsson hinni fornu óðlist íslands.
En list sjálfs hans er líka best lýst þannig. í dag er hann
skáldkonungur Islands vegna þess, að hann er langmestur
lisíamaður íslenskra skálda. En það, sem varðveitir konungs-
tign hans um langan aldur meðal óborinna skáldætta, er það,
að hann reisir hið hálffallna merki vorrar fornu skáldmentar,
með dýpra skilningi og betri tökum á því, sem er kjarni vorr-
ar þjóðlegu menningar —: óðlistinni. Fyrsti væringinn í nýj-
um sið. Fyrsta hirðskáldið á öld lýðvaldsins.
Um langan aldur eru æðstu draumarnir um framtíð þjóðar
vorrar tengdir hans nafni.