Eimreiðin - 01.04.1924, Síða 41

^■MReidin
VINNUHUGVEKJA
169
°- s. frv. eru svo lág, að stúlkan verður að standa bogin við
bau við verk sitt, eða svo há, að hún verður að halda hönd-
Unum hærra en henni er eiginlegt. Of lága hluti er að jafn-
að> örðugt að hækka, við of háum má að vísu gera með því
nota skemil. Sama á við með skúffur og skápa, að hvorugt
®hi að vera svo lágt eða hátt, að of mikið þurfi að beygja
Sl9 eða teygja til að ná til þess, sem þar er geymt. Það er
'alin hentug hæð á borði, sem unnið er við, að borðflöturinn
Se rúmum 20 cm. neðar en olnbogar verkamannsins, þegar
bann stendur beinn, og að engin hilla ætti að vera minná en
eitt fet eða hærra en sex fet frá gólfi. Hér má og minna á,
bve óhentugt það er að hafa hillur og skúffur svo djúpar, að
ÞUrfi að teygja sig til að ná í botn. Á breiðar hillur er venju-
^e9a sett tvöföld röð, og þarf þá að taka burt það, sem framar
stendur, til að ná því, sem innan við er; getur það oft valdið
brotum. Vfirleitt ætti hvert verkfæri að vera hendi næst þar
Sem vinna á með því.
Oþarfar beygingar eru enn ófyrirgefanlegri þar sem jafn-
tramt þarf að lyfta þungum byrðum. Eg skal nefna tvö dæmi
Ur fiskvinnu. Stúlkurnar taka fiskinn á stakkstæðinu, leggja
nann á börurnar, lyfta börunum og bera þær að stakknum
°9 láta svo fiskinn falla þaj af þeim niður á jafnsléttu aftur,
er> þeir, sem hlaða, beygja sig eftir honum og lyfta þannig ekki
aöeins fiskþunganum, heldur og þunga efri hluta líkama síns
isfnoft og þeir beygja sig eftir fiski — og það er aðal-
erfiðið. Þetta má alveg spara sér með því að setja fiskinn af
hörunum á mátulega hátt borð við stakkinn og hlaða honum
at t>ví, eins og ég hef sýnt og reynst hefur vel. — Þegar
fiskur er »pakkaður«, er hann fyrst tíndur á vogina og svo
baðan upp á enda borðsins sem »pakkað« er á. Það má, eins
°2 ég hef bent mönnum á, spara sér mörg handtök og beyg-
>n9ar með því að setja flatan trébakka, með handfangi beggja
Ve9na, á vogina, vega hann af, setja fiskinn á hann og láta þá
Sern pakka kippa honum með einu handtaki upp á borð-
endann hjá sér. — 011 þessi dæmi hef ég nefnt til þess eins
að skýra eitt hið helsta boðorð allrar verkhygni, en það er
Sv°f>a: Sparaðu þér óþarfar vegalengdir í hvaða átt, sem er.
^msir munu hafa veitt því eftirtekt, að auka-erfiði er í því