Eimreiðin - 01.04.1924, Síða 55

EiMREID[N
TÍMAVÉLIN
t83
allskonar kynlegir hlutir í löngum röðum, og var sama þykka
rvhlagið á þeim öllum. Tók ég þá eftir ferlíki einu í miðjum
Salnum, sem við nánari athugun reyndist að vera geysistór
beinagrind af einhverri frumaldarskepnu. Þóttist ég kenna af
l°9un fótanna, að dýr þetta mundi mjög í ætt við ferfætlu þá,
sem Megatherium kallast.1 Lágu bein úr hrygg dýrsins við
hl'ðina á beinagrindinni eins og þau hefðu hrunið úr henni,
°9 á einum stað hafði rigningarvatn lekið inn um rifu á þak-
*nu og leyst hana upp, þar sem það hafði komið niður. Innar
1 Sal þessum fann ég gríðarstóra beinagrind af skriðdýri. Til-
9ata mín um, að höll þessi væri gripasafn, var því rétt. Út við
hliðarveggina fann ég skáhallar veggkistur, og þegar ég þurk-
aði af þeim rykið, sá ég, að þær voru með glerlokum, eins og
Uu tíðkast um hirslur á slíkum söfnum. En þær hljóta að
■wa verið loftþéttar eftir því að dæma, hve margt hafði geymst
bar vel.
Það var ekki um að villast, að við vorum stödd á náttúru-
Sfipasafni. í þessum sal hafði verið dýrasteingerfingadeild og
raðir þærj af allskonar steingerfingum, sem stóðu meðfram
Ve9sjunum, báru þess ótvíræðan vott, að safnið hafði verið
fullkomið, þótt það bæri nú öll merki hrörnunarinnar.
auðaþögn drotnaði hér innan veggja. Fótatak okkar heyrð-
1S1 ekki, því þykt rykið á gólfinu kæfði það. Vína hafði verið
leika sér að því að velta ígulkeri niður skáhalt glerlokið
Vfi.r einum gripakassanum, en nú kom hún til mín stillileg á
Syip og stakk hönd sinni í lófa minn, þar sem ég stóð og
starði í kring um mig. Ég var í fyrstu svo steini lostinn yfir
Pessum forna minnisvarða mannlegs hyggjuvits, að engin önn-
Ur hugsun komst að. Ég hætti jafnvel snöggvast að hugsa um
l'uiavélina.
Eftir stærð grænu postulínshallarinnar að dæma, hlaut hún
geyma margt fleira en þetta safn af dýraleifum frá frum-
Ef til vill voru þar líka salir með forngripasöfnum eða
,afnvel bókasöfn. Ég gladdist við þessa tilhugsun, því slík söfn
1 Frumaldardýr, sem leifar hafa fundist af í Suður-Ameríhu. Dyr
el,a var um átta fet á hæð og tólf feta langt, klætt þykkri skráphúð, og
°ru framfætur dýrsins um alin á lengd og með gríðarstórum klóm. Þýð.