Eimreiðin - 01.04.1924, Blaðsíða 59

EiMREIÐIN
TVEIR UNQIR RITH0FUNDAR
187
ne sennileg, og aöalpersónan, Úlfur, líkari klunnalega geröum snjókarli
en manni með holdi og blóði.
Sagan Himnabréf er laglega skrifuð, en heldur ósennilegt, aö fulltíða
maður taki upp á því í einlægni aö skrifa látinni konu sinni bréf til
h'mnaríkis og feli póstinum til flutnings, enda þótt hlustað hafi á fyrir-
lestur um sálarrannsóknir nútímans, eins og aöalpersónan í þessari sögu
er látin gera. Þetta efni heföi verið betur fallið til aö skrifa út af því
re2lulega kýmnissögu, en eins og sagan er, liggur viö, að höfundurinn
missi marks með henni; áhrifin veröa lítil eöa engin. Tvær síðustu sög-
Urnar í bókinni, Barometið og Hákarlaveiðin, gerast báðar á sjó að
mes|u, enda eru sæfarir og siglingar uppáhaldsefni höfundarins. Þær eru
^iörlega skrifaðar, einkum sú síðari, sem Iýsir atlögu íslenskra fiski-
manna aö enskum togara, sem gert hafði usla á bátamiðum, spilt veiðar-
^Srum og fiskdrætti öllum. Lýkur þeirri viðureign svo, aö Englendingar
'da I^egra hlut og hypja sig í brott. Sagan birtist upphaflega í Eim-
re'ðinni.
Nú hefur Hagalin horfið frá smásagnagerðinni, að minsta kosti um
slund, og er tekinn að fást við lengri sögur. Síðasta verk hans, sagan
^estan úr fjörðum, er alllöng og er þó aðeins fyrsti þátturinn í löngum
Sa9nabálki, þótt sá þáttur sé sjálfstæð heild. Melakongurinn er nafnið á
Þessum þætti og er í höfuðið á aðalpersónunni, Qunnari bónda á Mel-
Um> sem er búhöldur að fornum sið og héraðshöfðingi. Kemst Gunnar í
°Sa't við vin sinn, Thomsen verslúnarstjóra, út af því, að hinn fyrnefndi
^iálpar tveim ungum mönnum til að eignast hákarlaskip, stærra og betra
en áður hafði þekst þar um slóðir. En því-.unir verslunarstjórinn hið
Versta. Hann vill halda öllu í gamla horfinu og í viðjum selstöðuversl-
Unar þeirrar, er hann stjórnar og ráðið hafði verslun allri og úlgerð
Um langt skeið. Verður þessi ósátt til þess, að Thomsen fer frá verslun-
mn'> en annar tekur við. Vonir Gunnars um mannaforráð til frambúðar
bregðast. Nýir menn setjast að í sveitinni, með þeim koma nýir siðir.
síðustu er Gunnar keyptur út úr hákarlaveiðafyrirtækinu, en þeir
,veir- sem hann hjálpaði til að koma því á fót, ganga í félag við versta
°v'n hans, Arnór í Lambhaga, sem þar að auki trúlofast dóttur Gunnars
1 forboði hans. í sögulok stendur Gunnar uppi yfirgefinn og einmana.
gamla er hrunið í rústir, en ríki hins nýja tíma, „þar sem sonurinn
9,eYmir föður sínum látnum, og dóttirin svívirðir foreldra sína, •— ríkið,
bar sem framfaraflúgurnar eru manni alt, án tillits til gagns og velferðar-
auka> þ#gar til framkvæmdanna kemur", er komið í staðinn.
Eins og menn sjá er söguefnið baráttan milli gamla og nýja tímans og
er gripið út úr þjóðlífi voru, eins og það er um þessar mundir. Mark-
m'ð höfundarins er að sýna þessa baráttu. Ekki verður því neitað, að
m'nna verður úr þessu efni en það á skilið einmitt nú, þegar svo margt
1 Þióðlífi voru er að umsteypast og falla úr fornum skorðum. Viðfangs-
ein' það, sem lögð eru drög að í fyrsta kafla sögunnar, hefði mátt ieysa
betur. Eftir að Gunnar á Melum, þessi.fulltrúi tregðunnar í þjóðlífinu,