Eimreiðin - 01.10.1933, Blaðsíða 79

Eimreiðin EFTIRKÖST 429
»Er presturinn heima?«
Hversvegna er hann að spyrja eftir séra Jóhanni? Hann á
ekkert erindi við prestinn. Já, presturinn var heima.
»Inga«, segir hann. Hún segir: »Hvað?« Röddin er þurleg.
er eins og hún sé að verja sig með rómnum. Það er
eins og hún sé að banda honum frá sér með hreimnum í
tessu eina orði.
Aðalgeir hættir við það, sem hann ætlaði ag segja. Hann
hefur ekki skap til að halda áfram. En henn getur ekki
runnið svona af hólminum.
®Ingunn« segir hann aftur, »ég ætla suður í haust!«
»Suður? Suður hvert?« Hún segir þetta hranalega. Hún
Se9ir það þannig, að Aðalgeir finnur að hún vill að hann
Hri sem fyrst. Nú er hún búin að ná valdi yfir sér. Aðal-
9eir þarf ekki að vera í vafa.
s]á, ég ætla til Reykjavíkur að fá mér á höfuðið, eitthvað
ærlegt ofan á höfuðið. Sannaðu til: Ég fæ stúdentshúfu með
vorinu«.
inga er orðin litverp. Aðalgeir fer og gleymir að kveðja.
Hann fer út og lætur aftur hurðina. Guð minn góður. Það er
Suona. Hún náfölnar, þegar hún sér hann. Og hann tefur
ekki meira. Hann heldur áfram eitthvað suður á bæi og
kemur ekki heim fyr en um miðja nótt. Og það var guðsmildi
að hann kom, að hann skyldi ekki grípa til örþrifaráða. Hann
Var í svo voðalegu skapi.
Haustið líður og veturnætur koma. Þá er haldinn fundur
j'l skemtunar á prestssetrinu. Þar er samkomuhús. Aðalgeir
er ekki. Hann veit að hann má ekki koma þar. En hann
efur enga ró. Hann verður að fara og sjá. Hann hefur ekki
n°kkum frið, þegar líður á kvöldið. Og um tólfleytið fer hann.
Stúdentinn er að flytja ræðu, þegar hann kemur. Hann
fifur áheyrenáurna. Þeir hlusta hugfangnir. Svo dynur við
ófaklapp. Öll sveitin klappar þessum manni lof í lófa. Aðal-
9eir heyrir ekkert hvað fram fer. Hann leitar að Ingu með
ar>gunum og finnur hana strax. Hún horfir á ræðumanninn,
? Vu^ af aðdáun. Svo er farið að danza. Stúdentinn tekur Ingu
^nn reikar með honum fram á gólfið, eins og drukkin
ask Hann tekur ekki utanum hana eins og hinir í danzinum.