Eimreiðin - 01.10.1933, Blaðsíða 7

eimreiðin
HANN ER AÐ KOMA
357
menn og valdhafar sitja á ráðstefnum um það, hvernig
bjarga eigi við málefnum þjóðanna, sem komin eru í öng-
þveiti, Og þeim gengur illa að finna ráð, sem duga. „Leitið
fyrst ríkis Guðs og réttlætis, og þá mun alt þetta veitast yður
að auki“ þykir ennþá næsta þokukend stjórnmálastefna. Og
t>ó er hún sú eina, sem er örugg.
Því með fagnaðarboðskap Krists var Iausnin á vandamál-
Um mannkynsins gefin. (Jm það verður ekki deilt, og enginn
hefur, mér vitanlega, treyst sér til að neita því með rökum,
að sú lausn sé fullnægjandi, ef hver einstaklingur aðeins
fylgdi fyrirmælum þessa boðskapar. Það, sem alt strandar á,
er ófullkomleiki sjálfra vor. Hinar ströngu kröfur, sem kristin-
dómurinn gerir til hverrar mannssálar, verða flestum „um
lr>egn“. Kristur snýr máli sínu beint til hvers einstaklings.
^ar komast engin undanbrögð að, engin skírskotun til sam-
félagsms við aðra, enginn flótti bak við önnur vígi. Einn —
°3 aðeins einn hér í heimi — stendur maðurinn frammi fyrir
máttarvöldum tilverunnar með ávöxt starfs síns og verður að
Sera reikningsskil undanbragðalaust, skilyrðislaust. Þetta finst
mer vera eitt sterkasta einkennið á boðskap Krists, eins og
hann er að finna í samstofna guðspjöllunum.
Og einmitt af því að þetta er svona, þá er meistarinn að
h°ma í leyndum mannshjartans, í hverri veikri viðleitni, sem
l,ær að bera ávöxt, í hverri þraut, sem sigruð er, í hverri
fre>stingu, sem rekin er á flótta. Indverska skáldið Tagore
e‘Ur lýst þessari komu meistarans, í einni söngfórna sinna,
a sinn einkennilega táknræna hátt, með þessum orðum:
oHafið þér aldrei heyrt fótatak hans? Hann er að koma
~~ homa — alt af að koma.
” hverju augnabliki og hverjum tíma, hverjum degi og
Vern nóttu er hann að koma — koma — alt af að koma.
hlann er að koma í glaða sólskininu á hinum ilmandi
apr'Idögum, eftir skógarstígunum — koma — alt af að koma.
Um dimmar regnþrungnar júlínætur er hann að koma í
rumureið skýjanna — koma — alt af að koma.
eSar sorgirnar steðja að mér, þá er það fótatak hans,
Sem þjáir hjarta mitt, og þegar sál min fyllist unaði, þá er
a hann, sem fer um hana eldi sínum“.