Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1950, Side 30

Eimreiðin - 01.01.1950, Side 30
18 ÁST eimreiðin — Þessum málum. Hún lítur á mig. — Hvernig getið þér vitað, livað það er? — Þegar ástin fer með fólk á yðar aldri, — og raunar á ölluni aldri, — í gönur, þá er ekki að sökum að spyrja, — allt ómögu- legt og óviðráðanlegt. Oftast eru þetta smávegis víxlspor og mis- skilningur. Maður lítur á sjálfan sig eins og einhvern píslarvott örlaganna, auðvitað gegnum stækkunargler, sem þar að auki er litað af móðursýki og sjálfsmeðaumkun. Blessuð, unga stúlka, reynið þér að líta heilbrigðum augum beint á þetta allt sanian! — Nei, segir stúlkan, -— lijá mér er þetta ekki þannig. Hja mér var það allt eðlilegt og gott. Það var bara liamingjan, sem kom, ekkert annað. En svo var það ekki þannig. Fyrirgefið þér — ég á svo bágt — og ég veit, að þér eruð góður rnaður. — Svo? Hvemig vitið þér það? — Ég vona það. Bæði hefur mér verið sagt það, og svo sé ég það. Þér skrifið líka þannig, að —. — Já — það er nú því miður ekki allt eins og það sýnist, segi ég, i— fremur en til dæmis þetta með yðar hamingju. Jæja, en setjum nú svo, að ég sé góður maður, eins og þér komist að orði. Þér megið treysta því, að ég vil yður vel. Og hvað get ég gert? — Því miður ekkert, segir liún, — því það er ekkert hægt að gera. — Sé uni óhamingjusama ást að ræða, segi ég, -— þá er eina ráðið að reyna að hleypa skynseminni gegnum allar þær blæjur og moldviðri tilfiimingasemi og rómantíkur, sem maður liefur sjálfur liulið vitglóruna með. Ég geri ráð fyrir, að yðar sorg stafi ekki af missi ástvinar yðar vegna dauða lians? — Nei, svaraði liún lágt. — Auðvitað ekki, því þá væri þetta eðlilegt og liryggilegt böl, sem aðeins þér sjálfar gætuð jafnað með lijálp tímans og nýrra viðhorfa. — Ég skil ekkert í sjálfri mér að vera að tala um þetta við yður, segir hún, —- ókunnugan manninn. Er það ekki hlægilegt, -— livernig ættuð þér að geta kippt þessu í lag? Nei, það er óniögu- legt. Fyrirgefið þér! Æ, fyrirgefið þér þétta ónæði og gleymið þvf, ef þér getið. — Verið þér nú róleg, góða mín, sagði ég eftir litla þögn. Mer

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.