Eimreiðin - 01.01.1950, Side 31

eimreiðin
ÁST
19
leizt ekki á svip stúlkunnar. Það leyndi sér ekki, að þessi ástríða
var að gera út af við hana. Yit liennar var í veði. Eittlivað varð
að reyna að gera til þess að lijálpa henni út úr þessu liugar-
astandi. Sjúkleg ást er, eins og sjúklegt liatur, liræðilegt, en jafn-
framt broslegt ástand. En hjá mér vekur það einkum meðaumkun
°8 samúð. Ég get aldrei séð reiðan mann og hatursfullan án þess
að fyllast löngvmar til að sefa reiðina og hatrið, og oft liefur mér
tekizt það. Fólk er yfirleitt þannig gert, að það er fegið að
losna við reiði og liatur. Allt öðru máli er að gegna með ógæfu-
sama og vonlausa ást. Fólk hefur mestu ánægju af að rækta
þessar heimskulegu tilfinningar með sér, hlúa að bálinu á allan
®átt, láta það brenna og kvelja sig sem átakanlegast, engjast eins
°g ormar á glóð. Það er hræðilegt að horfa á slíkt, en þetta er
eðli fólksins, kynfylgja, lífsböl þeirra, er í því lenda. Og þeir
eru margir.
'— Það eru mörg ráð til, fjölda mörg ráð, sagði ég. — Fyrst
°g fremst er ekkert vonlaust í ástamálum, meðan sá eða sú, sem
maður elskar, er lifandi og — heill heilsu, — en, góða, — kann-
®ke þetta séu einhver veikindi?
'—• Nei, sagði hún og leit á mig, — hafði liorft niður fyrir sig
Uni stund, — leit nú á mig, eins og undrandi og brosti allra
snöggvast.
' Já, auðvitað, sagði liún, fjölda mörg ráð, — nei, engin
Veikindi. Það er allt annað.
Snögglega roðnaði hún, leit á mig aftur, vanræðalega.
‘ Æ, fyrirgefið þér mér annars þessa dæmalausu vitleysu!
g held nærri því, að ég liafi gengið í svefni og talað óráð. —
Syo flýtti hún sér út úr stofunni.
JJaginn eftir fór ég aftur út í ána að veiða. Veður var bjart
°S bKtt, en engin veiði, eins og oft er í góðviðri. Þá fæst enginn
fiskur. Að minnsta kosti kenndi ég því um, en ekki ódugnaði
,ri|num °g áliugaleysi. En satt að segja þykir mér meira gaman
af að horfa á fisk í tæru vatni en að veiða hann. Þennan fagra
vildi birtingurinn enga flugu snerta, ekki einu sinni þá
S'°rtu. Ég gekk því út á hæðina og svipaðist um. Blasti nú við
Æólinn, allstór bygging, auk þess tvö minni hús og svo útihús,