Eimreiðin - 01.01.1950, Qupperneq 40

28
HVAÐ HEITIR MAÐURINN?
EIMREIÐIN
því tilliti má minna á nöfnin: Ormar og Örlygur. Bæði þau nöfn
voru lögð niður, Örlygur fyrir nokkrum öldum, Ormar fyrir
nokkrum áratugum og Vormar og Þormar komið í staðinn, þvl
þau nöfn hafa þótt „fín“. Skömrnu eftir útgáfu skáldsögunnar
Ormars örlygssonar eru bæði þessi nöfn tekin í íslenzkra nafna
tölu, og spái ég, að þau muni nú lengi lifa. Einn sögumaður
Gunnars Gunnarssonar heitir Gestur Húnsson. Nti er, góðu heilh,
búið að hefja til nýs lífs mannsnafnið Húnn (og e. t. v. Huni
líka, sem ekki er síðra nafn), og gæti ég trúað, að G. G. ætti
óbeinan þátt í því, þótt það þurfi ekki að vera. Guðmundur
Kamban mun eiga gildan þátt í því, að Hrafnhiklar nafn er
nú kunnugt víða um land og Höddu nafn er líka tekið í notkun
á síðari árum, jafnvel þótt liið fyrr nefnda kunni að ltafa fundizt
á 1—2 stöðum áður en „Hadda Padda“ þekktist, sem þó er ósann-
að mál. H. K. Laxness mun hafa opnað leið fyrir Bjarts nafn
með Bjarti bónda í Sumarhúsum. Sigurður Guðmundsson, skóla-
meistari, reit gagnfagra grein um Hrafn lækni Sveinbjörnsson
fyrir nokkrum áratugum (þrem til fjórum), sem kynnti þann
snilling réttilega. Munu þá nokkrir einstaklingar hafa fundið
köllun hjá sér til að koma upp nafni Hrafns. Veit ég um tvo
menn með Hrafns nafni, sem báðir eru Sveinbjörnssynir, og
auk þess nokkra ineð öðrum feðranöfnum. Nafnið fannst ekki
hér á landi árið 1910.
Það er staðreynd, að einstaklingur getur varpað sterkum feg-
urðarbjarma á nafn, sem annars þykir Ijótt eða liefur litla fegurð
í sér fólgna. Menn geta vanist flestum nöfnum vel, ef eigendur
þeirra eru geðfelldir. Þess vegna hafa óþjóðleg og ófrýn nöfn
náð furðulegri rótfestu og hylli, t. d. Rasmus, Rustikus, Kapras-
íus o. fl.
Nú fyrir nokkrum dögum las ég ritgerð hr. Björns Sigfússonar
í „Erindasafninu“ og þótti hún fróðleg og skemmtileg í heild,
að því er snerti íslenzku mannanöfnin, enda hafði ég ekki lesið
ritgerð um það efni síðan ég las ritgerð Jóns prófasts Jónssonar
á Stafafelli fyrir nokkrum áratugum, og sem mun vera í „Safm
til sögu lslands“. Fann ég í ritgerð Björns sumt, sem ég vissi ekki
áður, t. d. að nafnið Gizurr er eitt af gælunöfnum Óðins. Galt
ég þar ófróðleiks míns í Eddu, sem er lítt afsakanlegt. Geta skal
þess, að ekki er ég sammála hr. B. S. í öllunt atriðum. Þannig