Eimreiðin - 01.01.1950, Side 44

eimreiðin
T I L M Ö M M 1.
Ég geymi í huga marga mynd
frá mínu föðurlandi, —
af grænum bala, af lækjarlind,
af Ijómahvítum fjallatind,
af bárum, er þær leika á sjávarsandi.
En einni þeirra ann ég mest
og öðrum betur geymi,
ég þakka henni fyrir flest,
hún fæddi mig og var mér bezt
af öllum, sem ég þekki í þessum heimi.
Ég man svo fjarska margan söng,
er minning Ijúfa geymir,
af fossins niö í fjallaþröng
og fljótsins gjálp viS jökulspöng. —
Það heyri ég næstum ávallt, er mig dreymir.
En kænist þó af öllu er
mér ávallt móðurraustin.
Hún átti hulið afl í sér,
og orðin fyrstu kenndi hún mér
og söng mér vöggukvæði vor og haustin.
Nú er ég, kæra móðir mín,
frá mínu föðurlandi,
en hver einn geisli, er skærast skín,
hann skilar kveðju heim til þín,
og sérhver bára, er berst að votum sandi.
Jóhann Sigurjónsson.
[Kvæði þetta, eftir Jóhann skáld Sigurjónsson, er úr handritasafni því, sem
ekkja skáldsins ánafnaði Landsbókasafninu, og mun ekki áður hafa birzt a
prenti. Þctta mun vera eitt af elztu kvæðum hans, sennilcga ort á fyrsta
dvalarári hans við Háskólann í Kaupmannahöfn. Riislj.].