Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1950, Síða 79

Eimreiðin - 01.01.1950, Síða 79
EIMREIÐIN RITSJÁ 67 Oldur gerast í þorpi á Austurlandi ^Djúpavogi?) snemma á 20. öld. í því eru reynd þolrif í ungum, nokkuð feikulum, lagastúdent, er verður á ■nilli tveggja kvenna, óspilltrar fiski- wannsdóttur og heimtufrekrar sýslu- mannsdóttur. Stúdentinn elskar að visu sjómannsdótturina, en hefur leiðzt út í og leyft sér leik við sýslu- niannsdóttur, sem hann heldur, að 1;til alvara fylgi. Henni er aftur á m°ti blá alvara, og hún sér um að f'ann sé skipaður sýslumaður í þorp- tnu £ fjarveru föður hennar. Þegar betta gerist, liefur hann rétt nýverið Þnntað sér rauðavínstunnu af Flöndr- nruni, en sem sýslumaður þykir Iion- um illt ag þurfa ag sekta sjálfan sig fyrstan manna fyrir áfengissmygl. Hann fær því sjómannssoninn, vin 8lnn, tii að róa út fyrir land og segja Dlöndrurunum að liafa sína tunnu. Sonurinn lendir í roki og myndi hafa farizt, ef faðir hans, systir og stú- dentinn hefðu ekki draslað honuni 1 land dauðum, að því er virðist. egar stúdentinn á að fara á sjóinn bessa hættuför, verða átökin um hann milli stúlknanna, sýslumannsdóttir bannar honum að yfirgefa sig, hann reikar nokkuð, en tekur þó rétta stefnu. Síðar verður sýslumanns- dóttir, sem er hjúkrunarkona, til bess að bjarga lífi liins „drukknaða“ 111 t>jörgunaraðferð sinni. Opnast benni einnig þar vegur til að láta eUthvað gott af sér leiða fyrir aðra °g Hfa ekki eingöngu sjálfri sér. Annars er sjálfselska hennar afsökuð með uppeldinu: liún hafði misst móð- llr 6ma í æsku og síðan allt látið eftir henni. Sjómaðurinn, kona hans og börn eru betjur, sem aldrei hregðast. Sjó- manninum er vel lýst með ákafa hans °8 vinnusemi. Bæði hann og kona Iians eru trúað fólk. Mannlýsingar eru góðar, og Jakobi er augsýnilega sýnt um að skapa dramatísk samtöl. Og leikritið liefur mikið „idylliskt“ við sig, af því það er lagt í æsku- uinhverfi höfundar. Hamarinn gerist líka í sjávarþorpi, en á allra síðustu (og verstu) tím- um, enda er „idyllinn“ þar fokinn út í vcður og vind. í fyrra leikritinu var aðeins tæpt á áfengissmygli. Hér er drykkjuskap íslendinga og hvers konar spillingu stríðsáranna lýst í dökkum litum. í þessum leik er það hrúðgumi, pólitískur leiðtogi jafnaðarmanna í þorpinu, sein gefið liefur hrúði sinni, kaupmannsdóttur þorpsins, heit um það að smakka ekki áfengi framar. Allt er í lukkunnar velstandi: brúð- guminn er kominn á þing, og faðir brúðurinnar gefur lionum hálft ríkið á við sig, þ. e. hálfan kaupstaðinn, í brúðkaupsgjöf. Inn gengur Mefistó leiksins, gamall kærasti hrúðarinnar, fjárglæframaður og fantur. Hann freistar brúðgumans til að drekka og hverfur svo með hann, lætur liann skrifa undir víxil, þar sem liann bætir sjálfur núllunum við, og skilur að lokum við liann í rúmi aumrar gisti- hússstúlku, og þar finnst lietjan morg- uninn eftir. Eftir þá útreið fer hann enn fremur á þriggja mánaða túr. Þessa þrjá mánuði notar Mefistó til að búa allt undir sölu þorpstorf- unnar til útlends flugvallarfélags, er starfar með íslenzkum leppum. Var í ráði að rífa mikið af húsum þorps- búa og byggja þau upp aftur, eins og gert var með Reykjavíkurflugvöll á 8tríðsárunum. Þorpsbúar fá ekki rönd við reist, og allt veltur á Oddi hrúð- guma, sem ekkert man. Þá kemur í höfn sjómaður, kærasti Júllu á gisti- húsinu. Hann segist eigi aðeins eiga
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.