Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1952, Síða 34

Eimreiðin - 01.04.1952, Síða 34
106 Ó, ÞO ÆSKA! EIMREIÐIN væri ríkur gæi, blóðsuga, sagði hann. Mór fannst það ljótt að segja þetta um föður sinn, ekki satt? — Öjú, heldur það! sagði Ríkarður. — Já, ekki satt? Það var nú ekki fallegt. — En hann var lag- legur, og svo ókum við uppeftir. Ég varð hara hrædd við spanið, hann fór eins og strik, og var oft úti í köntunum. Ég fékk hann til að stoppa uppi á heiðinni, reyndi að sefa hann, en þá hellti hann í sig kokkteil og varð enn verri á eftir. Ég vildi snúa við, en hann vildi lengra, — „lengra, lengra, ljúfa“, söng hann, kunnið þið þann slagara eftir Sigfús H.? Glimrandi melódí! — Og svo ók hann útaf! — Árans kjáninn! sagði Ríkarður. Og stakk svo af með sprúttið? — Það var náttúrlega sjálfsagt að stinga af, sagði stúlkan, eftir litla umhugsun. — En þið ættuð að keyra til bæjarins með mig strax. Vera ekki að hringja frá Skriðu. Bílnum verður hvort sem er hjargað einhvern tíma. Viljið þið ekki gefa strákgreyinu sjans? — Hann hefur engan sjans, hvort sem er, sagði Ríkarður, — og ég kæri mig ekkert um að komast í klammarí við lögregluna. 1 sama bili sprakk afturhjól hjá okkur, og það munaði mjóu að ég færi einnig útaf. — Það er naumast, að heppnin eltir þig, dúfan mín! sagði ég, en Ríkarður sagði eitthvað ljótara. Stúlkan hló. — Jæja, sagði hún, þetta tefur þó dálítið fyrir.---------- Þegar við vorum að enda við að setja nýtt hjól á, kom stór bifreið að austan, ók fram fyrir okkur og staðnæmdist þar. — Það var vegalögreglan, komin með sökudólginn, Dúa. Hún hafði verið nær stödd en okkur hafði grunað og var fljót í svifum. Ég sá, að Dúi var laglegur piltur, hár og grannur, en nokkuð þreytulegur og þvældur á svipinn og forugur upp að hnjám úr mýrinni. — Halló, Lóa, hrópaði hann, — þú áttir ekki að starta bíln- um, þú, sem ekkert kannt að aka, — hvaða vit var það, Lóa! Bara skurðurinn og vitlaus hasar! Ég reyndi að stinga af með sprúttið þitt, flýtti mér eins og ég gat og drakk eins og ég gat torgað, — þú vissir að ég var bláedrú, vildi ekkert smakka meðan ég var við stýrið, ha, heyrirðu það, þú vissir-------
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.