Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1952, Blaðsíða 56

Eimreiðin - 01.04.1952, Blaðsíða 56
128 ÖSÝNILEGA SAFNIÐ EIMHEIÐIN sennilega lirófað upp á árununi niilli 1860—70. Æruverðugur klæð- skeraineistari hjó á fyrstu hæð, til vinstri á annarri hæð var nafnskilti póstfulltrúa, og loks, til hægri, var postulínsplata með nafni fulltrúans í landhúnaðarráðuneytinu. Mjög aldurhnigin, hvíthærð kona, með ofur- litla svarta hettu, kom til dyra. Ég rétti henni nafnspjaldið mitt og spurði, livort ég gæti fengið að tala við fulltrúann. Furðulostin og með nokkurri tortryggni leit hún á mig og síðan á nafnspjaldið. I þessu lithi þorpi, lungt frá skurkulu heimsins, i þessu fornlegu liúsi, leit svo út sem heimsókn frumundi manns væri stórviðburður, en hún bað mig að gjöra svo vel að híðu, tók nufnspjuldið og fór inn í stofuna. Eg lieyrði hunu hvíshi lágt og svo allt í einu háa, sigrihrósandi karlmanns- rödd: „A, hr. R— frá Berlín, frá þeirri miklu listverzlun — láttu liann koinu inn — láttu hunn komu — sannurlega gleðilegt!“ Og konan kom aftur og bauð mér inn í stofuna. Ég tók ofan og gekk inn. Á miðju gólfi í látluusri stofu stóð gamall, en ennþá þróttlegur muður, keikur og stíflegur, með úfið yfirskegg, klæddur horðalögðum, síðum herjukku. Hunn rétti hjurtanlega fram báður Iicndur móti mér, en ábcrundi stíflciki í fusi liuns vur í mótsögn við þessar innilegu móttökur, sem hunn þó auðsýnilega veitti af einlægm og gleði. Hunn sté ekki eitt skref til móts við mig, og ég, dálítið undr- andi, varð að gungu til hans og tuka í hönd lionum. Þegur ég kom til liuns, tók ég eftir, að liunn hélt höndunum kyrrum í láréttri stellingu og beið: í næstu undrá skildi ég það — muðurinn var blindur. Frá barnæsku hefur mér ætíð fallið illa að stundu frummi fyrir lilind- um manni; ég gat aldrei varizt einskonar hlygðunar- og sektartilfinn- ingu af að vita munn í fullu fjöri, sem ekki gat skynjað mig, eins og ég hunn. í þetta sinn varð ég einnig að sigrust á frumstæðri óttakennd, þegar ég sá þessi dauðu iiiigu undir úfnum, hvítum brúnum sturii út 1 bláinn. En hlindi niaðurinn gaf mér ekki Iungan tímu til slíkru hugleið- ingu, því viirlii hufði ég fyrr snerl hönd liuns en hiinn hristi mínu ákaf- lega og buuð mig á ný velkominn með áköfu, gamansömu og hálf' stríðnislegu látliragði: „Sjaldséðir hvítir hrafnar!“ Hann hló opinskátt. „Það er vissulegu furðulegt, uð einn þessara háu herra frá Berlín skuli villast inn 1 hreiðrið okkar. Við verðum að fura vurlega, þegar svona karliir eru 11 ferðinni. Hcimu hjá sér segja listkaupmennirnir ætíð: ,Lítið eftir dyrum yðar og vösum, þegar tiitararnir eru nálægt!1 Já, ég get vel ímyndað mér, til livers þér luifið haft upp á mér. Viðskipti eru bágborin nuna í okkar fátæka, niðurnídda Þýzkulandi, það eru engir kaupendur, þá fara liinir háu herrar að hugsa aftur lil fornra viðskiptavina safna samun hjörðinni. En til mín er ég hræddur um, að þér koniið erindisleysu. Við vesulings gömlu cftirluuniikarlarnir megum þukka fyr' ir, ef við höfum fyrir daglegu hrauði. Við getum ekki framar nálgíizt þuð verð, sein þið fáið annurstuður — við erum úr leik fyrir fullt allt.“
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.