Eimreiðin - 01.04.1952, Qupperneq 64

Oft skellur hurð nærri hælum
eftir Guðmund Þorsteinsson frá Lundi.
Oft heyrist innt í þá átt, sérstaklega af þeim kynslóðum, sem
enn eru innan þrítugsaldurs, að hætt sé við að þeim af eldri
kynslóðunum, sem enn eru viðmælandi, sé farin að vaxa í augum
ýmis atvik, sem þær minnast á, úr „sínu ungdæmi“.
Ég hef heyrt margt af þessu, en trúi því fastlega, að þetta
misræmi stafi af því, að tvær hinar yngstu kynslóðir þjóðarinnar
hafa alizt upp og lifað við léttari kjör en nokkur kynslóð fyrr á
landi hér. Á síðastliðinni hálfri öld hafa orðið stökkbreytingar í
lifnaðarháttum fólksins með slíkum hraða, að einkum yngstu
kynslóðirnar hafa týnt kafla úr sögu þjóðarinnar. Afleiðingar þess
eru þegar farnar að segja til sín og munu þó koma betur fram
síðar. Ennfremur hafa s. 1. þrjátíu ár verið góðæriskafli, sem
gefur þeim, er ekki muna lengra, grun um það, að ýktar séu frá-
sagnir af harðviðrum og hrakningum og enda ýmsum harðræðum,
sem eldra fólkið segir skrumlaust frá.
Þessar og þvílíkar hugrenningar voru að ónáða mig 10. dezem-
ber s. 1., þegar ég lagði upp norðan af Sléttu til Reykjavíkur,
ásamt félaga mínum, sem ætlaði að fylgja mér til skips að Kópa-
skeri. Þann dag var eiginlega fyrsta upprof eftir nærri hálfs
mánaðar hríða-kafla; suma dagana var svo vont, að ég hef ekki
séð samfelld veður svo dimm í s. 1. þrjátíu ár. Eftir þennan kafla
vissum við, að sú tækni tímans, sem við höfum ráð á, gat ekkert
hjálpað okkur. Þess vegna smíðuðum við skíðagrind til þess að
flytja á það, sem við þurftum að fara með og mun hafa vegið
um 50 kg.
Þennan fyrrnefnda morgun stigum við á skíði, tókum grindina
í tog og héldum sem leið liggur inn yfir Hafnarskörð til Kópa-
skers. Þó hvorugur okkar væri með öllu óvanur slíku fararsniði
frá fyrri tíð, var færðin ekki betri en svo, að við vorum ðýá tíma
þá leið, sem ekki er nema 15 km. Þóttumst við þann dag hafa
lesið upp töluverðan kafla úr gamla tímanum. Við gistum á Kópa-
skeri, en seint á næsta degi komst ég um borð í strandferðaskipið
Heklu, sem skilaði mér um rismál næsta dags til Akureyrar. Ég