Eimreiðin - 01.01.1962, Qupperneq 38

2G
EIMREIÐIN
klukkan verður tvö og ekkert gerist.
Hvernig í ósköpunum gat staðið á
Jressu. Hafði fólkið skipulagt sam-
t(>k gegn honum, Það var engu lík-
ara en svo væri. Það var að minnsta
kosti bersýnilegt að Jrað ætlaði ekki
ein einasta hræða að láta sjá sig.
Ekki ein einasta.
Fyrr mátti nú rota en dauðrota.
Hvílík lineisa, háðung og niður-
læging.
Hann er sárhryggur og gremjan
tekur að ólga innra með honum.
Það þóttist líklega of fínt og
merkilegt til þess að hlusta á hann
— Jretta hyski. Því fannst Jtað fjar-
stæða að hann, blásnauður og ætt-
smár verkamaður skyldi þykjast
vera skáld og ætlast til að íólk færi
að koma og borga fyrir að fá að
heyra hann fara með skáldskap.
Nei — hann skyldi hreykja sér al
einhverju öðru. Já, svona var Jxið.
Fólkið gat viðurkennt að hann væri
be/ti flatningsmaður í landsfjórð-
ungnum.
Kannski hefði verið betra, með
tillit til aðsóknar, að auglýsa:
Gunnsteinn Helgason sýnir flatn-
ingu í samkomuhúsinu klukkan
tvö á pálmasunnudag. Að vera góð-
ur flatningsmaður átti að vera hon-
ttm nóg.
Og honum var líka guðvelkomið
að vera kolatrogberi, grjótþjarkur,
skítmokari og saltburðarjálkur. Og
af því að hann hafði verið Jretta
allt mátti hann ekki vera að telja
sér eða öðrum trú um að hann
væri eitthvað annað og meira.
Þarna hafði hann gefið fólkinu
tækifæri til að sýna hvaða álit það
hafði á honum og hann halð'
ið að sjá Jtað svart á hvítu. ^
Móðir hans situr prúð og se
á fremsta bekk og hefur ekki
áttað sig á kringumstæðuniuu- ^
— Hvað kemur til að fólki
ekki að koma — og klukkan ^ ,
að halla í þrjú. Ég skil ekke
l)essu- •. pann
— Hvað kemur til, segu ,•
x veiiu1
gremjulegur í bragði, hvao v
til. Nú, skilurðu Jrað ekki. 1)1 ^
eskja, að Jrað ætlar enginn að
ekki nokkur sála — ekki eitt en ,
andskotans kvikindi. Það el
ósköp auðskilið mál. jjlja
En móðir hans vill ekkt g
Jretta, en horfir á hann voteyS jf
einfeldnings yfirbragði, °S ja
ekkert. Hún er ekki vön að * _
margt ef hún sér að hann ei
ur í skapi. 0g
Hann æðir um gólfið
aftur og helur nú alveg g,e'' nl)ii
fylgjast með klukkunni- . °.jega
verður æ ljósara hve eftinni1110 ^
hneisu hann hefur bakað sCl ^
þessu tiltæki og hversu ðall |
og vonlaust það mátti sýn‘
upphafi. Hvort fólkið Wun 1
hafa skemmt sér við að
lýsingarplagg hans, sem hann^^.^^
1 uU1’
talið sér til vegsauka. — Gun
Helgason les upp úr verkum -
uU
(H
— Það voru þá líka verk, ^upp
fólkið hal'a hugsað og hleg1
hátt og niðri í sér. Æða1,ul1
' • kofal1
úr honum Gunnsa í Beyk’s
um, ha ha! hang'
skin°'
Verk — skröksögur og k'<
Beyk
Að bera kol og salt í pok'1
að til maður yrði logsár °£