Eimreiðin - 01.01.1962, Qupperneq 70

58
EIMREIÐIN
skrifstofustjórinn heyrði þessar
dularfullu hótanir fölnaði hann
upp og tekk andköf af skeffingu;
hárin risu á höíði honum og is-
kaldur sviti spratt út um liann
allan, svo hann hélt sín síðasta
stund væri komin. Fyrsta daginn
léttist hann um hálft kíló og næstu
vikurnar lagði liann svo ört af, að
það mátti sjá hann skreppa sam-
an. Þar við bættist, að liann tók
upp Jjann sið, að borða súpu með
gaffli og heilsa öllum lögreglu-
þjónum, sem á vegi hans urðu,
með hermannakveðju. í byrjun
annarar viku sótti hann sjúkrabíl,
sem ók honum á geðveikrahæli.
Þegar harðstjórn Lecuyers var
af létt gat DutiIIeul aftur tekið
upp uppáhaldsform sitt við bréfa-
skriftirnar: „Með tilvísun i heiðr-
að bréf yðar, dags. . .., o. s. frv.
Þó var hann ekki ánægður. Eitt-
hvað innra með honum krafðist
nú allt í einu útrásar, einhver ný,
óviðráðanleg þörf fór að gera vart
við sig, þörfin á að fara gegnum
heilt. Auðvitað var honum ekkert
auðveldara, til dæmis heima hjá
sér, enda lét hann J)að eftir sér.
En manni, sem gefin er einhver
óvenjuleg snilligáfa, nægir ekki, er
til lengdar lætur, að beita henni
við lausn smárra, hversdagslegra
\andamála. Að fara gegnum lieilt
getur enda naumast kallast neitt
takmark í sjálfu sér, helclur miklu
íremur eins konar stökkpallur út í
sjálft ævintýrið. Það krefst þess
að eitthvað annað og meira fylgi í
kjölfar þess, einhver Jrróun, ein-
lner ávinningur. Þetta var Dutill-
eul smánr saman mætavel lj°st|
Hann fann vaxa í sér æ ríkari J)()1
til framkvæmda, að beita sérhæl,u
sinni, að fullkomna sig í iagiIlU’
auk þess fannst honum hann gaSn
tekinn einhverri annarlegri l,ra’
það var eins og eitthvað óþehlj1
hanclan við veggina seiddi hahn
sín. En Jrví miður skorti lrann t:,l'
mark til að keppa að. Hafí1]
reyndi að verða fyrir innbl£stl
með því að lesa dagblaðið sltt’
einkum íþróttasíðuna og stjoin
málaleiðarana, þvi íþrottir &
stjórnmál áleit hann einkar vlU,
ingarverð viðfangsefni; varð Þ°
að lokum að játa, að innan þesS
ara greina væri þeim manni hai ‘
lítil frami búinn, sem ekki heu
annað sér til ágætis, en að geta
ið gegnum heilt. Sökkti hann sC’
Jrá niður í lestur afbrotafré11'1’
enda reyndust Jrær mun ríkuh'g11
uppspretta snjallra hugnrynda-
Fyrsta innbrot sitt framdi D1’11
eul í veðlánabúð á hægri bökku"
Signu. Þegar hann lrafði fai'h'*
gegnurn lrálfa tylft af veggjum
skilrúmum, tróð hann sér >nl1
nokkra peningaskápa og fyllti 'aS
ana af seðlum. Áður en hann yl11
gaf staðinn kvittaði hann
fyr*r
ránið með rauðkrít, en þó {taIin1,^
að í stað hins rétta nafns síns, 11
hann sér nú gerfinafnið Gar°^
Garou, sem liann skrifaði 111
skrautletri. Undriskrift þessi 'a
endurprentuð í öllum dagblöð1111
um daginn eftir. Áður en vika ' ,
liðin, var nafn Garou-Garous ‘
hvers manns vörum. Innbrotssnú
ingurinn mikli, sem svo frábærleg'