Eimreiðin - 01.01.1962, Qupperneq 87
EIMREIÐIK
75
smám saman i ljós í fjarska á
^Wslóðanum, sem hann jrræddi,
-goi upp hettuna, hnitaði hringa
lu Var l3655 albúin að ljósta
lri‘vu. Dhruva einblíndi á vagg-
j*nth slönguna og spurði hana
ölíðlega;
”Ertu guðinn Vishnu?"
>a lyppaðist slangan til jarðar
8 laumaðist burt.
«lu síðar tók Dhruva eftir, að
11 augu voru hvesst á hann í
'krinu. Aftur spurði hann:
”^rtu guðinn Vishnu?“
,a hurfu aiigun inn í skóginn,
l*vi
Afi
þetta voru tígris-glyrnur.
<*ií
* hr:
ram hélt hann göngunni, og
Sa hann svarta flygsu flögra
llnga um höfuð sér og nálgast
>Heir.
’hú munt vera guðinn Vishnu?"
kvÍ? .Dhruva> °S
íagði
k\
fr;
------, „0 vonarneisti
1 naði í sál lians. En þetta flaug
'in'11- ^a’ leðurblakan hvarf
• 1 frumskóginn. Ekkert í skóg-
v> hannaðist við að vera guðinn
féIp1I1U' > vl® ^a a® Dhruva
Un/St hu8ur °g tæhi örvænta
jy hann hitti guðinn fyrir.
ljg.nri fann á sér, að áður en langt
l t$ki að morgna, og brátt varð
"J" halda heim.
1 þeirir andrá, er hann ætl-
eftj snua við heim, tók hann
hin 'ff)®ri nokkru í skógarþykkn-
að .Dann laumaðist þangað og sá,
fj ' rjóðrinu miðju sat maður.
nn var með krosslagða fætur
)y krosslagðar hendur. Hann
gyrt^' ahur augunum. Hann var
ijj-, V1 hjartarstöku. Hann hafði
ln hár, er hrundi á herðar
niður. Dhruva vissi ekki, hvort
hann ætti að ávarpa þenna þögla
mann. Hann gekk fast að honum
og beið átekta. En maðurinn
hreyfði hvorki legg né lið. Eítir
nokkrar mínútur lagði Dhruva
sömu spurninguna fyrir hann:
„Ég bið afsökunar, — en ertu
guðinn Vishnu?“
Ekkert gerðist nokkra stund.
Dhruva ætlaði að íara að endur-
taka spurninguna, er maðurinn
galopnaði augun og starði hissa á
Dhruvu. Síðan drundi í honum:
„Nei, ég er ekki guðinn Vishnu.
Ég er einsetumaður. Ég er einmitt
að leita guðsins Vishnu. Truflaðu
mig ekki.“ — Og einsetumaðurinn
lokaði undir eins augunum og
bærði ekki á sér.
En Jrað lifnaði yfir svip Dhruvu
við orð Jressi. Hann var ekki af
baki dottinn og lét ekki J>agga nið-
ur í sér. „Ef til vill geturðu Jiá
sagt mér, hvar mér er unnt að finna
Vishnu?" spurði hann. Aftur opn-
aði einsetumaðurinn skjáina og
starði á Dhruvu. En nú var rómur
hans samt J)ýðari og vingjarnlegri:
„Þú ert of ungur, barnið mitt.
Eina leiðin til þess að finna guð-
inn er að verja mörgum árum í
hugleiðingar — Jrað er, þú verður
að sitja grafkyrr og hugsa aðeins
um guðinn. Láttu ekki eítir Jaér
að hugsa um neitt annað.“ Og Jjeg-
ar einsetumaðurinn hafði svo mælt,
lokaði hann enn augunum.
Orð einsetumannsins höfðu rík
áhrif á Dhruvu, hann reikaði í
áttina heim og tók Jaá ákvörðun að
hlíta fyrirmælum hans.