Eimreiðin - 01.01.1975, Qupperneq 35

ÉIMREIÐIN
. ” va®a æði hefur gripið hug ykkar, Þebumenn, þið sem rek-
I yn ykkar til höggormsins, sonar Mars“, segir Penþeifur,
>, ívernig fá hlemmaskellir, pípuhljóð og alls kyns ólæti því til
p' ar k°mið, að þeir, sem hvorki skelfast beitta branda, her-
u raþyt né fylkingar, gráar fyrir járnum, skuli nú láta ámátt-
oga skræki, drykkjusvall, blautlega leiki og bumbuslátt æra
S1,ð iiverni§ má það vera, þið öldungar, sem siglduð yfir höfin
V' ’ hraktir frá heimalandi ykkar, og námuð hér land og reist-
II nýja Tyronsborg, að þið skulið ekki hreyfa hönd né fót til
'ainar, er horg ykkar er tekin? Eða þið hinir yngri menn, sem
eUið á mínu reki og eigið hreysti ykkar óskerta og sæmdi betur
a taka ykkur sverð í hönd en blótstafi og bera hjálma fremur
Gn j_1'ía§reinar- Hyggið að því, fyrir alla muni, af hverjum þið
e*ii komnir, sýnið nú hetjulund ormsins, forföður ykkar, sem
?lnn Slns lagði marga að velli. Hann lét líf sitt fyrir tjörn-
lna, er hann hafðist við í, hví skylduð þið þá ekki duga, þegar
- ni yiiiiar er í húfi? Hann vó þar margan vaskan dreng, lát-
i þið nú ekki ykkar eftir liggja, en stökkvið bleyðum þessum
a otta og munið frægð feðranna. Sé það vilji forlaganna, að
^e a skuli ekki standa langa hríð enn, þá færi betur, að múrar
féNnar ^lr^n(iu fyrir vígvélum og grimmum fjendum og hún
.G, i i orrustugný og ólmum eldi! Þó værum við án vansæmdar
°gæfu okkar, við gætum þá harmað hlutskipti okkar án blygð-
^inai, tár okkar væru ekki blandin skömm. En nú fellur Þebu-
.?rg fyrir vopnlausum sveini, sem hvorki kann að fara með
j^/^1 \ne Þeyta spjótum né þeysa á hestum, heldur ber myrru í
, r aiff °S vefur um það mjúkum trjásveigum og gengur í
1 _ a nr purpura og gulli.
j "afi® mig nú hafa hendur í hári hans og ég skal fljótlega fá
nnn fli a® játa, að hann hefur logið til um faðerni sitt og allt
hik a keiSiiiai(i er reist á svikum og falsi. Og þegar Akrisíus
fv * ^^1 V1® a® reita af höndum sér falsgoð þetta og loka
ilt'" llvi hbðum Argosborgar, hví ætti þá Penþeifur og Þebu-
,-V0 lata siliít aðskotadýr skjóta sér skelk í bringu? Fljótir
an , aiiaði hann til sveina sinna. „Farið og færið forsprakk-
það ,og lii’agið hann hingað fyrir mig! Gerið tafarlaust
Sem ég býð!“
at * 1 ^aámus, afi hans, Aþamas og önnur skyldmenni hans
■yjjj^j.11 _lann fyrir þessi orð og reyndu sem þeir gátu að koma
rejg.^llr ilann- En hann espaðist aðeins við fortölur þeirra, þvi
nm m ^a®nast °§ vex við það að mæta andspyrnu, þannig gerðu
strev311, anÍr ^eirra aðeins illt verra. Eins er um fljótið, sem
mn lygnt og með hægum niði, ef ekkert verður fyrir því,
35