Eimreiðin - 01.01.1975, Side 59

P. OHEYEVITSJ
EIMREIÐIN
Dæmisaga af angurgapa
Japanskur skrifstofustjóri í ritfangaverzlun í Tókýó var orð-
lr>n svo langþreyttur á baneitruðu andrúmslofti, vistkreppunni
°§ ýldufýlunni frá liinni risavöxnu rotþró borgarinnar, að liann
sendi framkvæmdastjóra fyrirtækisins fýlulegt bréf og sagði upp
stöðu sinni. Síðan kvaddi hann konu og börn með virktum, tók
sér betlistaf í hönd og gekk leiðar sinnar. Þarf ekki að orð-
lengja, að hann þvældist i 12 löng ár um þjóðvegi Japans.
Hlskeyttir bændur siguðu hundum á hann, flutningabílstjór-
ar hentu hálfétnum pylsum og kóktöppum framan í hann, og
hlýeitrunin, sem liðaðist eftir veginum, var sízt betri en eitur-
loftið i Tókýó. Einn daginn, þegar heitt var í veðri, óku hlæj-
andi unglingar fram á hann og notuðu þá tækifærið til að
henda í hann tómum bjórdósum og kórónuðu svo ósvífnina
Jneð þvi að keyra glettnislega á liann.
harna lá nú vesalingurinn afvelta úti í skurði, lærbrotinn og
Jullur örvæntingar, þegar tveir Zenmunkar birtust skyndilega,
shutluðu lionum á berðar sínar og báru hann upp i klaustrið.
ar fékk hann góðan viðurgerning, ávexti, dagblöð og aðgang
a® htasjónvarpi. Tók hann nú óðum að hressast, brotið greri
hann afréð að ganga í regluna. Eftir tólf ára dvöl í klaustr-
!nu hafði hann lifað satori (uppljómun) 2—3 sinnum og þótt-
lst fær i allt. '
59