Iðunn - 01.12.1887, Page 14

428
Alex. L. Ivielland:
mikli bankari, sem hafði sýnt honum þessa viðr-
kenningu.
Tilfinningu þeirri sem þetta vakti hjá honum,
var hann svo óvanr, að honum fanst nærri því
eins og hann gera á hluta vinar síns með henni.
Hann sagði Alphonse ekki frá þessu atviki ; en
•hius vegar sló hann upp á því við hann, að þeir
skyldu báðir sækja um tvær stöður, sem þá vóru
lausar, í »Credit lyonnaisn1.
Alphonse var þegar fús á þetta ; þvf að hann
var gefinn fyrir allar breytiugar, enda þótti hon-
um miklu fýsilegra að eiga að starfa í inu skraut-
lega nýja bankahúsi við Boulevardann, heldr en í
inum skuggsýnu skrifstofum í Bue Bergóre.
Svo fluttu þeir sig til Credit lyonnais fyrsta
maí.
En þegar þeir kornu inn í skrifstofu húsbónd-
ans, til að kveðja hann, þá sagði inn gamli bank-
ari við Charles í hljóði, þegar Alphonse var farinn
út — Alphonse gékk ávalt á undan, bæði irt og inn
um dyr —: »það tjáir ekki fyrir mann í verzlunar-
stétt að vera viðkvæmr».
Upp frá þessum degi var Charles allrannar maðr.
Hann var iðinn og samvizkusamr verkmaðr eins
og áðr, en auk þess gerðist hann nú svo einbeittr
og sýndi af sér svo ótrúlegan afkasta-þrótt, að það
vakti brátt athygli yfirboðara hans. jpað gat nú
ekki lengi dulizt, að hann bar langt af Alphonse
vini sínum að vinnuþreki og atorku. En í hvert
sinn sem honum var sýnt eitthvert nýtt merki um
1) Svo nefnist bankastofiiun ein í París.