Iðunn - 01.12.1887, Qupperneq 49

.Presturinn i Flóttúlfsdal.
463
lega verði fram borið, því hjer er ekki gott til mat-
fanga. Jeg vona, að þjer virðið það á betra veg, og
takið viljann fyrir verkið !»
jpað var sannarlega engin fantafœða, sem á borð
var borin að morgunverði hjá klerki : lax, kjöt og
egg, auk fleiri rjetta, og svo garnalt rauðvín, sem
glitraði í staupunum til að gera matinn enn lost-
ætari. Klerkur var hinn kátasti og ræðinn vel.
jpegar búið var að bera á borðið síðasta rjettinn,
eða ábætinn, en það voru hnetur og aldin úr garð-
inum prestsins, þá rjeð jeg af að herða upp liug-
ann og leiða í tal við prest aukamessuna á liljóð-
pípuna, sem jeg hafði heyrt í kirkjunni, og spyrja
hann, hvernig á henni stæði, því mjor ljek rnesta
forvitni á að fá þá gátu ráðna.
»Heyrið þjer, prestur minn», sagði jeg, »þó að
yður ef til vill, kunni að þykja það óþarfahnýsni
af mjer, þá langaði mig samt til að spyrja yður
um nokknð. Jeg var nefnilega við messuhjáyður
í dag, og jeg verð að játa, að það kom nokkuð ílatt
upp á mig, að — —».
»Nú, einmitt !» sagði prestur hlægjandi; »jeg þyk-
ist vita um, hvað þjer ætlið að segja. jpjer hafið
hneykslast á því, þegar jeg fór að leika á hljóðpíp-
una. Jeg get huggað yður með því, að þjer eruð
ekki sá fyrsti, sem hefir tekið til þess ; en af því
jeg vil ekki vekja hneyksli hjá neinum manni vilj-
audi, þá skal jeg nú segja yður söguna af því,
hvernig þetta er til komið í fyrstu. Hún er
svona :
»jpegar biskupinn setti mig til að þjóna brauðinu