Ægir - 01.01.1942, Blaðsíða 19

Æ G I R
13
innan til á nesinu, í Stykkishólmi og
Grundarfirði. Þó var sæmilegur afli í
marzmánuði, og opnir vélbátar öfluðu
sæmilega á heimamiðum í janúarmán-
uði, en fyrir þá veiði tók algerlega í fehr-
úarhyrjun, og stóð það aflaleysistímabil
þar til seint í jnarz. Yfirgnæfandi meiri
hluti aflans í Sunnlendingafjórðungi var
seldur heint til útflutnings ísvarinn. Þó
var þetta æði misjafnt í hinum ýmsu
veiðistöðvum. Þannig stóðu veiðistöðv-
arnar austanfjalls illa að vígi með að
losna við fiskinn nýjan, vegna þess, hve
langt er fyrir þær að koma fiskinum til
þeirra staða, þar sem skip liggja til fisk-
kaupa. Yarð því að salta meiri liluta afl-
ans á þeim stöðum. Aftur stóðu veiði-
stöðvarnar við Faxaflóa vel að vígi í
þessu tillili. Skip lágu að jafnaði til fisk-
kaupa í Keflavík, og var fluttur þangað
fiskur frá öllum verstöðvum á Suður-
nesjum. Söltun var smávægileg, þar til
siglingastöðvunin varð í marzmánuði.
Einna hezt mun Akranes liafa staðið að
vigi með að geta selt fiskinn nýjan. Mun
ekki hafa verið saltað jafnlítill hluti af
fiskinum í neinni veiðistöð í fjórðungn-
um. Afli hátanna í Grundarfirði og
Stykkisliólmi var að mestu leyti seldur í
hraðfrystihús, þar sem erfilt var að fá
skip til fiskkaupa þangað, og langt fyrir
hátana að fara til næstu hafna, þar sem
fiskkaupaskip voru. Var verðið á fiskin-
um nokkuð lægra í hraðfrystingu.
Um saltfiskaflann verður getið síðar.
Beituskortur gerði nokkuð vart við sig
á vertíðinni. Óvíða var þó um bagalegan
skort að ræða, en á nokkrum stöðum
neyddust menn lil að nota slæma beitu
vegna skorts á góðri heitu. Ennfremur
komst heita i mjög hátt verð, og munu
vera dæmi til að verðið hafi orðið 2 kr.
pr. kg, en almennt mun það þó liafa
verið 50—70 au. pr. kg. Loðnuveiði var
ekki mikil og slóð stutt. Var verðið á
loðnunni 70—100 kr. pr. tunna. Nokkuð
af smásíld var flutt að frá Fáskrúðsfirði
og Akureyri, og reyndist hún sæmileg til
heitu. Þegar siglingar íslenzku skipanna
með ísvarinn fisk stöðvuðust í marz og
söltun hófst í stórum stíl, varð brátt til-
finnanlegur saltskortur víða í veiðistöðv-
unum. Sérstaklega á þetta við um veiði-
stöðvarnar á Suðurnesjum. Töpuðust
margir róðrar af þessum orsökum, og
var það einmitt á þeim tíma er sízt
skyldi, eða þegar afli var heztur. Nokkr-
ar sallbirgðir fengust frá Siglufirði, er
Síldarverksmiðjur ríkisins áttu, en hæði
var það mjög dýrt salt og ekki vel fallið
til söltunar á fiski.
Þrált fyrir það, að aflabrögð voru
sums staðar léleg og víðast lítið hetri en
í meðallagi, var afkoma útgerðarinnar
og sjómanna með bezta móti. Munu há-
setahlutir hafa komizt liærra á þessari
vertíð en nokkru sinni fyrr. Var það að
þakka hinu góða verði, sem var á fisk-
inum, þegar hann var seldur í fisk-
kaupaskip.
Lifrarfengur á vertíðinni mun hafa
verið nokkuð meiri en árið áður. Hve
mikið meiri liann hefur verið er ekki
unnt að segja, vegna þess, hve skýrslur
um fyrra-ársaflann eru af skornum
skammti. Eins og áður voru gerðar lifr-
armælingar í 4 veiðistöðvum: Vest-
mannaeyjum, Sandgerði, Keflavík og
Akranesi.
í Vestmannaeyjum sýndu mælingarn-
ar eftirfarandi:
Úr 700 kg af fiski fengust:
7. marz .... 72 fiskar 50 1 lifur
15. — .... 59 — 50
21. — .... 96 — 63
30. — ....'107 — 56
30. — ... ."77 — 58
* Línufiskur. — *' Netjafiskur.