Ægir - 01.01.1942, Síða 42

36
Æ G I R
ári, en þá var meðalsalan aðeins um
2 569 sterlingsp. Hækkunin er því rúm-
lega 100%.
Fækkun ferðanna slafar hér af sömu
ástæðu og hjá togurunum og áður var á
minnst. En flutningaskipin hófu sigling-
ar fyrr eftir að stöðvunin varð i marz-
mánuði. Fyrsla skipið sigldi út aftur 4.
mai, en aðeins fá skip sigldu þó lil að
ljyrja með.
Auk þessara skipa voru nokkur leigu-
skip hér við landið, sem keyptu fisk til
útflutnings, og sömuleiðis mikið af fær-
eyskum fiskkaupaskipum. Enn fremur
hafði matvælaráðuneytið l)rezka skip í
förum til flutnings á fiski, einkum eftir
að samningurinn var gerður í öndverð-
um ágústmánuði.
Meira af hátafiski mun liafa verið flutt
út ísvarið á þessu ári en nokkru sinni
fyrr, en ekki hefur þó tekizt að afla ná-
kvæmra upplýsinga um raunverulegt
magn og verðmæti lians.
Útflutningsmagnið var þó óeðlilega
litið í aprilmánuði vegna siglingastöðv-
unar íslenzku skipanna.
Meðalverðið á bátafiski var í des. 1940
45.8 au. pr. kg, og var það hæsta meðal-
verð á því ári. Ástæðan fyrir þessu liáa
verði er skýrð í ársyfirlitinu í 1. thl.
Ægis 1941, bls. 32. Verðið lækkaði þegar
i janúar 1941, þegar vetrarverlíð liófst
og meira fór að berast að af fiski. Til
þess að hindra óeðlilegt verðfall, setli
útflutningsnefnd lágmarksverð á allan
hátafisk til útflutnings í ís, og var það
37 au. pr. kg af þorski og 0.45 pr. kg af
ýsu. Þótti ekki þörf á að setja lágmarks-
verð á fleiri tegundir þá þegar. Síðar var
lágmarksverðinu breytt tvisvar, 27. febr-
úar og 1. april, og loks ákeðið fast verð,
er hrezk-íslenzki fisksölusamningurinn
var gerður í hyrjun ágúst. Vísast um
þetta til 8. thl. Ægis 1941, hls. 194, og
verður ekki farið nánar út í það hér.
Þess skal aðeins getið, að með þeim út-
gerðarkostnaði, sem nú er orðinn á bát-
ununi, þá er verðið á nýja fiskinum
samkv. samningnum of lágt, ef miðað er
við meðalafla á vetrarvertíð. Enda liafa
komið fram allháværar raddir meðal
hátaútvegsmanna um að verðið fengizt
hækkað verulega við vænlanlega samn-
inga um sölu á fiskframleiðslunni. Verð-
ur því ekki trúað að óreyndu, að Bretar
sjái ekki sanngirni þess, að verðið verði
hækkað a. m. k. í samræmi við liækk-
andi útgerðarkoslnað. Veltur hér á miklu
fyrir hátaútveg landsmanna, að vel tak-
ist með samninga þá, sem væntanlega
verða gerðir.
5. Hraðfrysting.
Frystihúsum lil fiskfrystingar hélt á-
fram að fjölga á árinu. Voru þau talin
31 árið 1940, en árið 1941 voru starfrækt
37. I lok ársins voru nokkur ný hús ým-
ist tilbúin eða að verða tilhúin til slarf-
rækslu, og enn voru nokkur í smíðum
eða undirhúningi. Voru alls 15 hús, sem
þannig var ástalt um.
Eftir fjórðungum skiptast frystiliúsin
þannig, að i Sunnlendingafjórðungi,
þar með talið Snæfellsnes, eru 16 starf-
andi og 6 í byggingu eða undirbúningi,
Vestfirðingafjórðungi —- þar með tal-
inn Steingrímsfjörður — 7 slarfandi
og 4 í hyggingu eða undirbúningi, Norð-
lendingafjórðungi 12 starfandi og 2
í byggingu eða undirbúningi og í Aust-
firðingafjórðungi 2 starfandi og 3 i
byggingu eða undirbúningi, og mun eitt
þeirra vera tilbúið til starfrækslu.
Frystihúsin voru starfrækl mjög mis-
jafnlega langan tírna á árinu. Gefur tafla
XVIII yfirlit yfir innkeypt fiskmagn til
frystihúsanna i hverjum inánuði ársins