Ægir - 01.03.1948, Side 12

66
Æ G I R
Það var eigi fyrr en á sunnudagsmorgun
að unnt reyndist að hefja björgunarstarfið,
því að langt var fyrir björgunarsveitirnar
að fara og mjög erfitt yfirferðar. Þegar
Hjallasandssveitin kom á strandstaðinn
voru þar fyrir menn frá Malarrifi og voru
þeir að lífga mann, sem skolað hafði á land.
Tókst þeim það, en sá hét M. Bradley, sem
hjargaðist með þessum hætti. AIls var skot-
ið átta björgunarlínum út að togaranum og
þrjár þeirra náðu að festast i skipinu, en
mennirnir voru svo þjakaðir, að þeir treyst-
ust ekki til að handsama þær. Þriðja línan,
sem hæfði skipið, festist í aftursiglu, og
þegar slakað var á tauginni, tókst svo vel
til, að öldurnar skoluðu henni að mönnun-
um, sem voru í framsiglunni. Hófst nú
björgunin skjótlega og var þá klukkan
stundarfjórðung yfir 12. Tókst að bjarga
fjórum af þeim, sem voru í framsiglureið-
anum, en þeim fimmta skolaði fyrir borð
meðan á björguninni stóð, enda gengu sjóav
sífellt yfir skipið. Hinir skipverjarnir voru
allir látnir, þá er björgunarstarfið hófst.
Mennirnir, sem björguðust, voru rnjög illa
haldnir af kulda og vosbúð, enda fáklæddir.
☆ Skipbrolsmennirnir fimm, a/
„Epine", talið frá vinsiri: F.
Thompson, stýrimaður, T. Smilh,
yfirvélsijóri og hásetarnir G. H.
Horner, M. Bradleg og H. Yeates.
Með mennina var farið að Einarslóni, en
þar var þeim veitt sú umönnun og liðsemd,
er kostur var á. Þegar þeir höfðu náð sér
að mestu eftir volkið, voru þeir fluttir að
Hjallasandi, en þaðan komu þeir til Reykja-
vikur 20. marz. Þrjú lík hafa rekið og voru
þau jarðsett í Reykjavik 23. marz.
Eftirfarandi þakkarávarp hafa skipbrots-
mennirnir finnn sent íslendingum:
„Til íslenzku þjóðarinnar.
Fyrir hreysti björgunarsveitarinnar er
okkur gert kleift að færa fram okkar auð-
mjúku og innilegustu þakkir fyrir hina
miklu góðmennsku og gestrisni, sem okkur
hefur verið sýnd í erfiðleikum okkar, og
við biðjum ykkur öll að taka við okkar
hjartanlegasta þakklæti.
Það er ætlan okkar að fá birt opinber-
lega, er við komum til Englands, frásögn
af hinu ágæta starfi, sem þið hafið unnið
og við munum sjá til þess, að þar komi
fram viðurkenning, sem þið eigið skilið í
ríkum mæli, því án ykkar hefðum við hlot-
ið sömu örlög og skipsfélagar okkar 14,
sem ekki komust lífs af. Og við getum bætt
við, að það var ekki vegna þess að þið gerð-