Ægir - 01.12.1978, Blaðsíða 18

Mynd 7
rekstrargrundvöllur hennar
byggðist fyrst og fremst á vetr-
arloðnuvertíð. Þetta kemur ekki
á óvart, þar sem loðnugangan
er aðeins í vertíðarbyrjun ná-
lægt Norðurlandshöfnum og í
lok vertíðar nálægt verksmiðj-
unum á Vesturlandi.
Sú spurning hlýtur nú að
vakna í hugum manna, hvort
það sé í raun unnt að auka afla
á vetrarloðnuvertíð með hag-
ræðingu einni saman. Ljóst er,
að það má gera, ef un'nt er að
stytta þann tíma, sem flotinn
eyðir í siglingu á milli miða
og verksmiðja, og í bið eftir
löndun við verksmiðjur. Nú
ákveða skipstjórar sjálfir hvert
þeir sigla með aflann, að fengn-
um upplýsingum frá Loðnu-
nefnd. Spumingin er því sú
hvort mögulegt sé að bæta
þessa ákvarðanatöku á ein-
hvern hátt. I þessari grein hef-
ur verið gerð grein fyrir einni
aðferð, sem beita má til að
ákveða, hvernig haga á loðnu-
lönduninni. Það eru rök margra,
að þetta vandamál sé svo flókið,
að best sé að hugsa sem minnst
um úrbætur, en gera sig ánægð-
an með það kerfi, sem við búum
við. Það væri að sjálfsögðu
auðveldasta leiðin, en margt
bendir til að auka megi þjóðar-
tekjur til muna með tiltölulega
einföldum aðgerðum.
Ef nota ætti þá aðferð, sem
hér hefur verið lýst, yrði reglu-
lega að reikna út hvemig
skipta á flotanum á verksmiðj-
ur í náinni framtíð. Það mætti
til dæmis gera einu sinni í viku.
Til þess að gera það þarf að vita
hvar loðnugangan er, hversu
margir bátar bíða eftir löndun
við hverja verksmiðju, hve
mikið geymslurými er laust í
hverri verksmiðju, hver áætl-
aður veiðitími yrði í vikunni,
hver meðalsiglingartíminn yrði
til hverrar verksmiðju og hve
margir bátar yrðu við veiðar.
Allar þessar upplýsingar gæti
542 ■— ÆGIR