Ægir - 01.12.1978, Blaðsíða 38

ars vegar og á nálægum tog-
svæðum hins vegar.
Hinn hluti tilraunanna sýndi
aftur á móti, að óregluleg ígul-
ker brotnuðu mikið þegar togað
var yfir þau. Þá voru nokkrir
dauðir sundkrabbar í prufun-
um, sem teknar voru eftir að
togað hafði verið yfir svæðið,
en flestir voru þó óskaddaðir,
en fyrir togið fékkst enginn
dauður. Engin önnur dýr, þar
á meðal veikbyggðar skeljar og
slöngustjörnur, virtust hafa orð-
ið fyrir skemmdum af völdum
togsins. Graham bendir á, að
ígulkerin séu ekki skarkolafæða,
og vart munu þau hafa neina
þýðingu sem fæða neinna fiska.
Út frá þessum rannsóknum
kemst hann svo að þeirri nið-
urstöðu, að togveiðar séu ekki
skaðlegar fyrir þau botndýr,
sem skarkolinn lifir á.
Komið hefur fram í umræð-
um á fundum Alþjóðahafrann-
sóknaráðsins, að nýlega hafa
farið fram rannsóknir á áhrif-
um togveiða á botndýr og hafa
niðurstöður sýnt að þær fækka
dýrum, sem eru fjölær svo sem
ígulkerjum, en skammlífum
dýrum, sem yfirleitt eru betri
fiskafæða, fjölgar. Fiskafæða á
sjávarbotni er því talin síst
minni og jafnvel ívið meiri á
svæðum þar sem togað er held-
ur en þar sem ekki er togað.
Þá eru endurvaxtamoguleik-
ar margra botndýra það miklir,
að stórir líkamshlutar, sem þau
missa, vaxa aftur. Þetta gengur
meira að segja svo langt, að
sumum botndýrum má skipta
þannig í tvennt, að á báða hluta
vaxi það, sem á þá vantar, svo
að ur verði tveir fullkomnir
einstaklingar. Krossfiskurinn er
þekktasta dæmið um þetta og er
einn armur ásamt hluta af
kroppnum nóg til þess, að það,
sem á kroppinn vantar, og arm-
arnir fjórir geti vaxið út frá
þessum litla hluta dýrsins, svo
að úr verði fullskapaður kross-
fiskur.
Að þessu athuguðu virðist
ekki ástæða til að óttast um
botndýrin fyrir dragnótinni. Það
magn botndýra, sem er á eftir-
sóttum togsvæðum, svo sem
Norðursjó, þrátt fyrir áratuga
látlausar togveiðar, styður
einnig þá skoðun.
5. mynd. Neðansjávarmynd af
poka dragnótar í drætti.
(Ljósmynd Jóliannes Bricm).
Eitt af því, sem dragnót og
botnvörpu hefir verið fundið til
foráttu er, að þær gruggi sjó-
inn við botninn. Á þetta grugg
að fæla fiskinn af miðunum
þar sem togað er og jafnvei
setjast í tálknin og drepa hann.
í fyrsta lagi mun of mikið
gert úr því gruggi, sem dragnót
veldur, ef dæmt er eftir lýs-
ingu, sem Guðni Þorsteinsson
og Jóhannes Briem (1978) gáfu
eftir köfun í Faxaflóa sl. haust.
Þeir segja: „Voðin sjálf sveif
létt við botn og snerti aðeins
stöku bárutopp. Sáust einungis
smárispur eftir hana í sandin-
um á stöku stað. Ekki var að
sjá neitt grugg fyrir aftan voð-
ina, einungis mjög smáa
sandhvirfla við fótreipið".
í öðru lagi mun fiskurinn ekki
4. mynd. Neðansjávarmynd af belg dragnótar l drætti. (Ljósmynd
Jóhannes Briem).
562 — ÆGIR