Ægir - 01.12.1978, Blaðsíða 25

það duglegir og harðir aí sér
að það er tæplega hægt að gera
öllu meira. Það, sem hefur á-
unnist með Loðnunefnd er, að
hún gefur mjög góðar upplýs-
ingar og hefur staðið sig vel í
sínu hlutverki. Samkvæmt þeim
upplýsingum, sem við fáum frá
henni, tökum við okkar ákvarð-
anir, svo við náum sem fljótast
út aftur. Þessar upplýsingar
segja okkur nákvæmlega hverj-
ir möguleikarnir eru á löndun í
hinum ýmsu verstöðvum, en
okkur er í sjálfsvald sett hvar
við löndum. Ég get ekki séð
hvemig Loðnunefnd getur gert
mikið meira. Ég hef ekki trú á
því að þó Loðnunefnd réði yfir
tölvu, sem hefði að geyma
reiknilíkan sem þetta, myndi
það gera okkur auðveldara að
taka ákvörðun um hvar
við ættum helst að landa.
Ég tel að það yrði bara neikvætt
ef að ætti að fara að stýra okk-
ur úr landi og segja okkur að
gera eitt og annað. Hitt er svo
annað mál, að það er hægt að
flýta fyrir löndun. Það er ef-
laust hægt að stækka þrær verk-
smiðjanna og eins að setja upp
fleiri löndunardælur, sem geri
það að verkum að skipin tefðust
skemur vegna löndunar.
Þorsteinn:
Ég er alveg sammála Harcddi.
Oft á tíðum er einn maður á
vakt í Loðnunefnd. Þessi mað-
ur hefur mikið að gera í síman-
um. Hann veitir skipstjórunum
ómetanlegar upplýsingar, en
þarna eru kannski 80—100
menn á miðunum, sem eru að
taka ákvarðanir. Haldið þið að
þeir hafi ekki betri möguleika
til að taka réttar ákvarðanir
heldur en þessi eini maður sem
er að anna öllum þessum upp-
lýsingum, þótt það séu hinir
ágætustu menn sem vinna
þarna? Eða jafnvel þó þeir væru
tveir á vakt. Það eru e.t.v. tug-
ir skipa sem hafa samband við
hann á sama hálftímanum og
þurfa að taka ákvörðun. Það
gæti tekið heilan dag hjá þess-
um eina manni að raða skipun-
um á verksmiðjurnar.
Ingjaldur:
Skipstjóri er úti á miðunum
og ákveður hvert hann á að
sigla með aflann. Hann getur
fengið upplýsingar hjá Loðnu-
nefnd um það hversu mikið
geymslurými er laust við hverja
verksmiðju. Á þessum sama
tíma eru kannski 20 aðrir skip-
stjórar að taka samsvarandi á-
kvarðanir. Skipstjórinn veit
ekki hvað þeir ætla að gera,
þannig að biðtíminn getur orðið
mun lengri en búist var við,
vegna ákvarðana annarra skip-
stjóra sem ekki var unnt að
taka tillit til þegar ákvörðunin
var tekin.
Ég er alveg sammála Þor-
steini, að það er ekki nokkur
von til þess, að einn maður á
vakt hjá Loðnunefnd, geti tek-
ið réttar ákvarðanir um land-
anir alls flotans. Það er hins
vegar mögulegt., að Loðnunefnd
geti gegnt því hlutverki ef hún
tæki nútíma tækni í sína þjón-
ustu. Því það hlýtur að vera til
bóta ef unnt er að haga ákvarð-
anatökunni þannig, að hagur
heildarinnar sé tryggður.
Haraldur:
Jú, það gæti e.t.v. að ein-
hverju leyti verið það, en á hinn
bóginn förum við nokkurnveg-
inn nærri um gang hinna skip-
anna í loðnuflotanum og hverjir
það eru sem eru að fylla sig á
sama tíma. Við höfum allar
vegalengdir og annað slíkt, svo
að við getum reiknað þetta allt
út upp á mínútur. Ég held að
það sé óhætt að fullyrða, að eft-
ir smáreynslu, þá íari menn
mjög nærri um þessa hluti alla.
Ef ég er t.d. búinn að taka
ákvörðun að fara á einhverja
höfnina, þá þýðir ekkert fyrir
annan skipstjóra sem er á svip-
uðu róli að hugsa um að fara
þangað líka, því hann veit hver
gangurinn er á mínu skipi og
annað þar að lútandi, þannig að
þetta kemur alveg af sjálfu
sér.
Þorsteinn:
Og það á margfalt skemmri
tíma en hægt væri í landi. Svo
eru aðstæður þannig, að einn
getur stefnt sínu skipi á ákveð-
inn stað, sem annar getur alls
ekki vegna ferðahæfni skipanna
og ástands hverju sinni. Það
spilar geysimikið inn í þetta
dæmi. Einn getur farið á sínu
skipi þá leið eða þangað, sem
annar getur alls ekki farið.
Andrés:
Ég ætla að mótmæla því sem
Björn sagði áðan að ég hefði
verið að tala um að það
ætti ekki að ræða um hag-
kvæmni fyrir verksmiðjurnar
hér. Ég held, að þarna sé verið
að snúa hlutunum við. Ég tal-
aði einmitt um að við liefðum
reynt að gera það sem við gát-
um með flutningabótum, en
lögin gerðu ekki ráð fyrir því,
heldur að við myndum stuðla að
sem mestum afla og greiða fyr-
ir löndun. Það var Þorsteinn
sem benti á lykilorðið í sam-
bandi við aukningu á afla, en
það er hraðari löndun, en það
kostar fjármuni sem einhverjir
aðrir aðilar verða að leggja
fram til þess að af því geti orð-
ið.. Þetta höfum við látið í ljós
við verksmiðjurnar á hverji ári.
Við höfum einnig rætt um, að
við þyrftum að geta komið í veg
íyrir að verksmiðja sem t.d.
auglýsti 2000 t. pláss og væri
svo 30 klst eða meira að ná
þessu upp úr skipunum sem
væri eðlilegra að tæki aðeins 10
klst. Þetta gerist ekki öðruvísi
en með því að viðkomandi verk-
smiðja leggi í talsvert mikmn
kostnað, en þetta hefur Loðnu-
ÆGIR — 549