Ægir - 01.12.1978, Blaðsíða 29

þessa hefur ekkert verið gert í
þá átt. Hér hefur komið fram,
að ekki hafa allir trú á því, að
unnt sé að auka aflann með
bættu skipulagi á lönduninni.
Það er því greinilegt, að ein-
hver andstaða er gegn slíku.
Sjávarútvegsráðherra hefur lát-
ið í ljós áhuga á þessu máli og
hefur fengið upplýsingar um
líkön ckkar Páls Jenssonar. Hér
er hins vegar um mjög flókið
mál að ræða og ekki er von til,
að það verði leyst á mjög stutt-
um tíma.
Þorsteinn:
Eftir að hafa kynnt mér þetta
náið og þar á meðal rætt við
marga skipstjóra og verk-
smiðjueigendur, held ég að það
fari ekki á milii mála, að það
lang raunhæfasta sé að hafa
flutningsbæturnar það miklar,
að þær geti sett af stað atburöa-
rás, samanber það sem Andrés
rifjaði upp frá árinu 1973, þeg-
ar Raufarhöfn var fyllt af loðnu
sem enginn átti von á að ætti
eftir að berast þangað, og er
mér sérstaklega í fersku minni
þessi atburður. Þessi ráðstöfun
bókstaflega bjargaði afkomu
þeirrar verksmiðju á vertíðinni,
annars hefði orðið stórtap á
rekstrinum á því ári, nema
vegna þess að í þetta skipti
fylltust allar þrær. Nú er verið
að vinna að því mjög víða að
stækka hráefnisgeymslur, sem
er auðvitað það hagkvæmasta
og þar af leiðandi það réttasta
gagnvart vetrarveiðunum og er
það búið að sýna sig og sanna,
a.m.k. er okkar reynsla sú.
Haraldur:
Ég vil nefna þarna einn hlut,
sem aldrei hefur verið minnst á,
og ég tel að mundi stuðla mjög
að því að auka aflann, en það er
að fækka loðnuveiðiskipunum.
Það er talsvert af litlum og illa
útbúnum skipum í flotanum sem
oft hreinlega tefja fyrir stórum
og afkastamiklum skipum, bæði
í þrengslum á miðunum og við
löndun. Þau eru með gamlar og
grunnar nætur og þurfa því að
hringsóla yfir torfunum þegar
þær standa ekki nægilega ofar-
lega fyrir þá, til þess að reyna
að finna einhverja toppa, sem
þeir svo gera tilraunir til að
kasta á. Þessir bátar koma með
lítið magn að landi og dvelja
miklu lengur við löndun miðað
við magn en stærri skipin. Þetta
á sérstaklega við á vetrarver-
tiðinni þegar loðnan er komin
hingað suður fyrir land. Þá hóp-
ast bátar af öllum stærðum á
þessar veiðar í von um fljóttek-
inn afla, og oft er það svo að við
á stærri skipunum hreinlega
komumst ekki að torfunum, þar
sem þau eru svifaseinni í hreyf-
ingum en þessir litlu bátar, sem
hæfa alls ekki þessum veiðum,
en gætu haft ágætis útkomu á
þorskveiðum á sama tíma, en
það eru jafnframt þær veiðar
sem þeir voru upphaflega hann-
aðir fyrir. Það virðist alltaf
vera hægt að bæta við bátum
til þess að fiska loðnu, en það
er takmarkað hverjir fá að fara
á allar aðrar veiðar, t.d. þorsk
og síld, en loðnustofninn á að
vera einhver haugur sem aliir
eiga að geta sótt í, og það á að
gera það endalaust með litlum
bátum sem eru með lélegan og
úreltan útbúnað.
Það er svo önnur saga, að það
hefði náttúrlega átt fyrir löngu
að vera kominn upp betri loðnu-
veiðifloti en við höfum í dag.
Við höfum stórlega dregist aft-
ur úr nágrannaþjóðum okkar
eins og Færeyingum og Norð-
mönnum, sérstaklega ef haft er
í huga að fyrir 10 til 15 árum
höfðum við forystu á þessu
sviði. Loðnuveiðiflotinn saman-
stendur nú að mestu af göml-
um skipum, sem hafa verið
teygð og toguð í allar áttir og á
allan hátt. Þau hafa verið hækk-
uð, breikkuð og lengd, sem sagt
prjónað við þau i allar áttir.
Þessi gömlu skip hefðu átt að
vera áfram í sínu gamla hlut-
verki, þ.e. við þorskveiðar. Eins
og þau eru orðin í dag, gætu
þau e.t.v. orðið ágætisskip á
djúprækju, þau eru yfirbyggð og
ættu þess vegna að vera vel fall-
in fyrir þær veiðar. Á þennan
hátt gæti nýtingin á fiskiskipa-
flotanum komið mikið betur út
í heild. Við erum með nokkur
góð skip í loðnuflotanum, en
þau eru alltof fá. Vegna stöðugs,
og að því er virðist endalauss
fjárskorts hjá útgerðinni hefur
það yfirleitt orðið að mæta af-
gangi að endurnýja skipin. Oft-
ast er það þannig að það hefur
þurft að hafa sig allan við til
að hægt væri að endumýja næt-
urnar og annað sem þurft hefur
að bæta eða auka við til að
fylgjast með þróuninni í þess-
um veiðiskap.
Björn:
Mig langar til að láta það
koma hér fram, til gamans, að
Páll Jensson var að leika sér
að því að keyra Sigurð RE ein-
an i gegnum vertíðina 1977, og
á þann hátt veiddi Sigurður tæp
60 þús. tonn. Þessi tölvukeyrsla
var gerð eftir reiknilíkani Páls.
Andrés:
Til að sýna, hver móttöku-
möguleikinn er hjá einum lands-
hlutanum er ég hérna með
hvernig hann var gefinn upp í
byrjun vertíðar í fyrra frá
Siglufirði að Hornafirði, en
þessar verstöðvar lágu best fyr-
ir loðnugöngunni eins og hún
hagaði sér mest alla vertíðina í
fyrra. Á þessu svæði voru sól-
arhringsafköst 7850 t. Ef verk-
smiðjur á þessu svæði hefðu
allar nóg að vinna væri mánað-
arvinnslugetan í kringum 230
þús. tonn, þannig að þetta er
spursmál um hvernig loðnu-
gangan hagar sér. Þetta svæði
hafði þróarrými fyrir 97 þús.
ÆGIR — 553